Öykü yazarı. 1951, Iğdır doğumlu. İlkokulu doğduğu yerde,
ortaokulu ve liseyi ailesinin göç ettiği Manisa / Turgutlu ‘da (1973) bitirdi.
Ege Üniversitesi İşletme Fakültesi (1980) mezunu. İzmir’de çıkardığı Agora (2000-06)
dergisinin yayın yönetmenliğini yaptı.
1970’li yılların başlarında yazmaya başladı. “Anamın Umudu”
adlı ilk öyküsü, 1973 yılında Demokrat İzmir gazetesinde
yayımlandı. 1980’lerin başlarına kadar Çıkış, Edebiyat Cephesi, Öykü,
Küçücük gibi dergilerde öykü ve yazılarını yayımlamayı sürdürdü. Öykülerinde
göçen işçileri, fabrikaları, tarım işçilerini anlattı. On yıl kadar yazmaya ara verdi. 1994
yılından itibaren yeniden yazmaya başladı ve bu dönem öykülerini; Sanat,
Evrensel Kültür, Adam Öykü, Papirüs, İnsancıl, Güney, Gerçek, Agora dergilerinde
yayımladı.
“Hasan Özkılıç yalnızca belgelemiyor; aynı zamanda
çelişkilere ve toplumun evrileceği, evrilmesi gereken süreçlere de göndermeler
yüklemiş öykülerinde. (...) Bu geleneksel anlatımla yetinmiyor; kısa, vurucu
tümcelerle oluşan tezcanlı bir anlatım yaratıyor. Zaman zaman da şiire
dönüşüyor bu anlatım; böylece varolanla yetinmediğini dili dönüştürmek
istediğini düşündürüyor.” (Hayri Kako Yetik)
“Hasan Özkılıç, ince eleyip sık dokuyan, acele etmeyen,
yazdıklarını dinlendirip yeniden ele alan, öyküsüne taşıyamayacağı yükler
yüklemeyen bir yazar. Öykülerinde, doğup büyüdüğü Iğdır ve yöresinin yaşam
biçimini, kültürel motiflerini, çekilen acıları, Ermenilerle iç içe yaşamanın
getirdiği çeşitliliği, çarpıcı doğa betimlemelerini görsel bir zenginlik ve
şiirsel bir dille, yapaylığa düşmeden, abartmadan, içtenlikle anlatıyor. Sinema
diline yatkın bir tekniği ustaca kullanıyor.
Öykülerinde insanı, yaşadığı ortamla birlikte verirken,
doğadaki devinim, coşku, acımasızlık, kişilerin yaşam biçimine, iç dünyalarına
da yansıyor. Çevre-insan uyumunu ustaca kuruyor Özkılıç.” (Cemil Kavukçu)
ESERLERİ (Öykü):
Kuş Boranı (1988), Şerul’da Beklemek (2002), Orada Yollarda
(2005).
KAYNAK: Tacim Çiçek (Papirüs,
Ocak 1999), Hüseyin Peker (Adam Öykü, Eylül-Ekim 2000), Hayri Kako Yetik
(Cumhuriyet Kitap, 19.4.2001), Yılmaz Arslan / Cemil Kavukçu / Ferda İzbudak
Akıncı / Hayri Kako Yetik / Timuçin Özyürekli / (Cumhuriyet Kitap, 28.11.2002),
Altay Ömer Erdoğan (Radikal Kitap, 26.4.2002), Ahmet Günbaş (Varlık, Ocak
2003), M. Sadık Aslankara (Damar, Mart 2003), Edebiyat ve Eleştiri (Mart-Nisan
2003), Tufan Erbarıştıran (Hüriyet Gösteri, Ocak 2004) - Cumhuriyet Kitap (Nisan 2005), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
“Bugün
atım ve ben bir rüzgârdık, parke taşlarıyla döşenmiş kentin ana caddesinde.
Rüzgârdık, yelesine tutunduğum atım, bir sevdanın peşine takılmıştı. Onlarca
atın içinde uçar gibi geçiyorduk; çınar ağaçlarının kalın dallarına asılmış
sığırcık bulutunun altından. Her şeyin farkındaydı atım; caddeleri, sokakları,
sağlı sollu kaldırımları dolduran insanların, yaşlı genç, allı yeşilli giyinmiş
çocukların farkındaydı. Ne çok sever alkışı, ilgiyi bilirim; alkışların
farkındaydı. Bundandı bütün gücünü tutuk ayaklarına vermesi. Atımla ben bugün,
Cumhuriyet Caddesi'nde, kaç gündür kurduğumuz düşe koşuyorduk. Koşuyorduk, hem
de soluksuz; ardımızda, önümüzde renk renk atlarla o büyük yarışa doğru koşuyorduk ki birden
alkışlar kesildi. Çığlıklardı en son duyduğum, bir de atımın bana bakan korku
dolu gözleri...”
(Şerul’da Beklemek, Atımla Ben adlı öykünün
girişinden bir bölüm)