Sina Akyol

Şair ve Yazar

Doğum
Ölüm
19 Şubat, 2022
Eğitim
Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu

Şair ve yazar (D. 1950, Ankara – Ö. 19 Şubat 2002, İstanbul). Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu (1972) mezunu. TRT‘de program yapımcısı olarak çalıştı. 1982 yılında TRT‘den ayrılarak İstanbul‘a yerleşti. Şiirlerini 1970‘ten sonra Meltem, Dost, Yansıma, Yazko-Edebiyat (1980-83) vd. dergilerinde yayımladı.

Ayda Tümör İzleri ile 1995 Halil Kocagöz Şiir Ödülünü aldı. Meğer Söz Gümüş ile 1996 Yunus Nadi Şiir Ödülünü Aydın Afacan‘la, 1997 Cemal Süreya Şiir Ödülünü ise Mehmet Mümtaz Tuzcu ve Enver Ercan‘la paylaştı. Avluda ile de 1997 Altın Portakal Şiir İkincilik Ödülünü aldı.

 

Vefatı:

 

Sina Akyol, 19 Şubat 2022 günü İstanbul’da vefat etti. Türkiye Yazarlar Sendikası (TYS) Yönetim Kurulu, Sina Akyol’un vefatı üzerine taziye mesajı yayımladı. Mesajda şöyle denildi:

 “Biliyorum iyi şiirler yazdım

kötüsünü de yazdım, biliyorum.

Yazdıkça öğreniyor insan,

öğrendikçe

daha iyi geliyordu damağa

kahvenin acı tadı…” (İyisinde/ Çayırkuşu Zaten Hep) diyen değerli şair Sina Akyol’u yitirmenin üzüntüsü içindeyiz.

 

Sina Akyol İçin Ne dediler?

 

“Sina Akyol’un şiirini en iyi açıklayan tanım ‘yalın söz’dür. Sözün yalınlığı ise yazdığı şiirde hayatın yalınlığı olarak ortaya çıkar. Bu, bildik bir yalınlık olmayıp gündelik hayata ve onun diline karşı ve onu reddetmeyle biçimlenen bir yalınlıktır. Bir bakıma yalınlık Akyol’un yazdığı şiirde farklı bir biçim anlamındadır. Bu biçim reddetmeyle somutlanır.

“Belki buna farklı bir ‘mana’ demek de gerekebilir. Çünkü söz anlamdır, Akyol’un deyimiyle ‘mana’dır. Anlam söz’dedir. Söz’se önce sesi çağrıştırır. Akla ilk getirdiği sestir. Çoğu yerde de sözün yerine geçer. Ses’ten ilk anlanacak olansa çığlıktır. Duyurmak istediği en azından insanın kendinden duymak istediği bir ses’tir.” (Halim Şafak)

 

ESERLERİ:

 

Şiir:

 

Su Tadında (1980), Lokmanla Geçen Şen Günlerim (1982), Haytalarla Hatmiler (1990), Ayda Tümör İzleri (1994), Avluda (1996), Meğer Söz Gümüş (1996), İkindi Kitabı (1999), Belki Çiçek Dağına: Toplu Şiirler (1999), Olmanın Halleri (2002), Meğer Söz Bakır (2006), Yetinmek Sevindirir: Seçme Şiirler (2007), Vadedimveylaya (2011), Salyangoz İlmi (2014), Kişisel Antoloji (2015), Sütün Huyu (2016), Çayırkuşu Zaten Hep (2019). 

 

Anı-Deneme: 

Düzyazdım (2012), Zamana Bırakılmış Yazılar (2020

 

KAYNAKÇA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Bedirhan Toprak / Kararında Kararlı ve Helal (Cumhuriyet Kitap dergisi, 28.10.1999), Cenk Koyuncu / „İnsan En Çok Kendisiyle Çırpınır“ (söyleşi, Cumhuriyet Kitap, 27.7.2000), TBE Ansiklopedisi (2001), Müjde Bilir / Sina Akyol ile ‚Olmanın Halleri‘ Üzerine: ‚Gerçekten Şiir Olan Şiir Hep Yalnızdır‘ - Mehmet Kâzım / Sina Akyol İçin Olmanın Dönülmez Halleri - (Cumhuriyet Kitap, 6.6.2002), Gültekin Emre / Olmanın Halleri (Cumhuriyet Kitap, 19.9.2002), Enver Ercan / Sina Akyol: Baktım ve Gözüm Eskidi... (söyleşi) - Halim Şafak / Yalın Söz (Varlık dergisi, Ekim 2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).

ZEYTİN

ZEYTİN

Sina AKYOL

Cancağ'zım, otursaydık 
kavun lezzetiyle! 

Söz ki derindeydi, 
eridi, hamur oldu; 
işte onu lezzetiyle! 

Epey sustum; sesimin 
yorgun lezzetiyle! 
(...) 
Zeytin mi dedim? .. Dilim 
siyaha çalar. Yeşilken 
ağuydu söz. Onu çizdim, 
hünerimle işledim. 
(...) 
Ben şimdi ağzıma 
öp desem, 
elim sevinir.  

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör