Şair ve
yazar (D. 1950, Ankara – Ö. 19 Şubat 2002, İstanbul). Gazetecilik ve Halkla
İlişkiler Yüksek Okulu (1972) mezunu. TRT‘de program yapımcısı olarak çalıştı.
1982 yılında TRT‘den ayrılarak İstanbul‘a yerleşti. Şiirlerini 1970‘ten sonra
Meltem, Dost, Yansıma, Yazko-Edebiyat (1980-83) vd. dergilerinde
yayımladı.
Ayda
Tümör İzleri ile 1995 Halil Kocagöz Şiir
Ödülünü aldı. Meğer Söz Gümüş ile 1996 Yunus Nadi Şiir Ödülünü Aydın
Afacan‘la, 1997 Cemal Süreya Şiir Ödülünü ise Mehmet Mümtaz Tuzcu ve Enver
Ercan‘la paylaştı. Avluda ile de 1997 Altın Portakal Şiir İkincilik Ödülünü
aldı.
Vefatı:
Sina Akyol, 19 Şubat 2022 günü
İstanbul’da vefat etti. Türkiye Yazarlar Sendikası (TYS) Yönetim Kurulu, Sina Akyol’un
vefatı üzerine taziye mesajı yayımladı. Mesajda şöyle denildi:
“Biliyorum iyi şiirler yazdım
kötüsünü de yazdım, biliyorum.
Yazdıkça öğreniyor insan,
öğrendikçe
daha iyi geliyordu damağa
kahvenin acı tadı…” (İyisinde/
Çayırkuşu Zaten Hep) diyen değerli şair Sina Akyol’u yitirmenin üzüntüsü
içindeyiz.
Sina Akyol İçin Ne dediler?
“Sina Akyol’un şiirini en iyi açıklayan tanım
‘yalın söz’dür. Sözün yalınlığı ise yazdığı şiirde hayatın yalınlığı olarak
ortaya çıkar. Bu, bildik bir yalınlık olmayıp gündelik hayata ve onun diline
karşı ve onu reddetmeyle biçimlenen bir yalınlıktır. Bir bakıma yalınlık
Akyol’un yazdığı şiirde farklı bir biçim anlamındadır. Bu biçim reddetmeyle
somutlanır.
“Belki buna farklı bir ‘mana’ demek de gerekebilir.
Çünkü söz anlamdır, Akyol’un deyimiyle ‘mana’dır. Anlam söz’dedir. Söz’se önce
sesi çağrıştırır. Akla ilk getirdiği sestir. Çoğu yerde de sözün yerine geçer.
Ses’ten ilk anlanacak olansa çığlıktır. Duyurmak istediği en azından insanın
kendinden duymak istediği bir ses’tir.” (Halim
Şafak)
ESERLERİ:
Şiir:
Su Tadında (1980), Lokmanla Geçen
Şen Günlerim (1982), Haytalarla Hatmiler (1990), Ayda Tümör İzleri (1994),
Avluda (1996), Meğer Söz Gümüş (1996), İkindi Kitabı (1999), Belki Çiçek
Dağına: Toplu Şiirler (1999), Olmanın Halleri (2002), Meğer Söz Bakır (2006),
Yetinmek Sevindirir: Seçme Şiirler (2007), Vadedimveylaya (2011), Salyangoz
İlmi (2014), Kişisel Antoloji (2015), Sütün Huyu (2016), Çayırkuşu Zaten Hep
(2019).
Anı-Deneme:
Düzyazdım (2012), Zamana Bırakılmış Yazılar (2020
KAYNAKÇA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18.
bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999),
Bedirhan Toprak / Kararında Kararlı ve Helal (Cumhuriyet Kitap dergisi,
28.10.1999), Cenk Koyuncu / „İnsan En Çok Kendisiyle Çırpınır“ (söyleşi,
Cumhuriyet Kitap, 27.7.2000), TBE Ansiklopedisi (2001), Müjde Bilir / Sina
Akyol ile ‚Olmanın Halleri‘ Üzerine: ‚Gerçekten Şiir Olan Şiir Hep Yalnızdır‘ -
Mehmet Kâzım / Sina Akyol İçin Olmanın Dönülmez Halleri - (Cumhuriyet Kitap,
6.6.2002), Gültekin Emre / Olmanın Halleri (Cumhuriyet Kitap, 19.9.2002), Enver
Ercan / Sina Akyol: Baktım ve Gözüm Eskidi... (söyleşi) - Halim Şafak / Yalın Söz
(Varlık dergisi, Ekim 2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar
ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).
ZEYTİN
Sina AKYOL
Cancağ'zım,
otursaydık
kavun lezzetiyle!
Söz ki derindeydi,
eridi, hamur oldu;
işte onu lezzetiyle!
Epey sustum; sesimin
yorgun lezzetiyle!
(...)
Zeytin mi dedim? .. Dilim
siyaha çalar. Yeşilken
ağuydu söz. Onu çizdim,
hünerimle işledim.
(...)
Ben şimdi ağzıma
öp desem,
elim sevinir.