Ressam (D. 1919, İstanbul – Ö. 16 Ekim 2003, Foça-İzmir). Ortaöğrenimini
Galatasaray Lisesi'nde tamamladı. 1938-46 yılları arasında İstanbul Devlet
Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü'nde önce altı ay kadar İbrahim Çallı'nın
sonra da Leopold Lévy'nin öğrencisi oldu. Öğrencilik yıllarında Yeniler Grubu'nun kurucuları arasında
yer aldı ve etkinliklerine katıldı. I946'da Fransız hükümetinin bursuyla Paris'e
gitti ve çalışmalarını 1977'de Türkiye’ye dönene kadar genellikle orada
sürdürdü. Üyesi bulunduğu ve soyut resmin destekleyicisi olan Salon de Mai'de
yapıtları sergilendi. Moda sanat eğilimlerinin ardına takılmaktan kaçındı.
Soyut resmin sınırlarında dolaşan ürünler vermesine karşın, kişiselliğinden
kaynaklanan biçimsel özellikleri her zaman korudu.
Başlangıçta ulusal gelenekleri çağdaş anlayışla birleştiren
bir tutumla çalıştı. Geleneksel yaşam motiflerini, nakış öğelerinden, istif
araştırmalarından ve koyu-açık lekelerden oluşturduğu bir düzen şeması içinde
sundu. Daha sonraları, "resim sanatı
doğaya paralel bir uyumdur" diyen Cezaine'ın anlayışına yaklaşarak,
güçlü bir duyguyla doğaya bağlandı. 1954'ten sonra resmin yanı sıra seramik
çalışmaları yaptı. 1955-56'da geleneksel çini panolardan esinlenerek, yumuşak
renk ve desende çiçek resimlerine yöneldi. Yine Paris yıllarında özgürlüğün,
mücadelenin, gücün simgesi olan, Anadolu'ya ilişkin kimi mitosları da
çağrıştıran "Atlar" dizisini gerçekleştirdi. Esnek ve değişken renk
ve leke dokularıyla çalıştığı bu yapıtlarında ayrıntıdan arınmış seçmeci bir
bakış, incelikle sağlamlığı uzlaştıran bir tarz izlenir.
Toplumsal gerçekçi eğilimde ve renkçi figüratif anlayışta
çalışan Arbaş, somut ve yaşanan gerçeklerden yola çıkarak açık ve koyu renk
tonları kullanıp sağlam bir yapı ve yumuşak bir duyarlıkla görünüm, portre ve
ölüdoğalar da gerçekleştirdi. 1970'lerin sonlarına doğru deniz ve deniz
insanının yaşamına eğildi. Bu son dönem yapıtlarında konunun ilk etkisini
vurgulayacak biçimde, figürü doğal yapısından uzaklaştırmadan ve lekeciliğin etkisini
artırarak yarı soyut bir anlatıma yöneldi.
Avrupa'nın önemli sanat merkezlerinde ve İstanbul'da çok
sayıda sergi açan Arbaş'ın Paris Modern Sanatlar Müzesi'nde, Antibes Grımaldi
Müzesi'nde ve İstanbul Devlet Resim ve Heykel Müzesi'nde yapıtları bulunmaktadır.
Sanatçı, 16 Ekim 2003’te İzmir Foça’da yaşama veda etti.
HAKKINDA: Nüzhet İslimyeli / Türk Plastik Sanatçıları
Ansiklopedisi (1971), Hüseyin Gezer - Nurullah Berk / Elli Yılın Türk Resim ve
Heykeli (1973), Adnan Turanî / Batı Anlayışına Dönük Türk Resim Sanatı (1984), Büyük Larousse (c. 2, s. 765, 1986), Sezer Tansuğ / Resim Sanatının Tarihi
(1999), Ana Britanica (c.
2, s. 246, 2005), Seyfi Başkan / Başlangıcından
Cumhuriyet Dönemine Kadar Türklerde Resim (2009).