Ali Akbaş

Yazar, Şair

Doğum
04 Eylül, 1942
Eğitim
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü
Burç

 Şair ve yazar. 4 Eylül 1942, Maraba köyü / Elbistan / Kahramanmaraş doğumlu. İlkokulu Maraba köyünde, ortaokulu Elbistan’da, liseyi Kahramanmaraş’ta okudu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun olduktan sonra; Elbistan, Çayeli ve Adana Erkek liselerinde Türkçe öğretmenliği, Gazi Eğitim Enstitüsünde müdür yardımcılığı (1973-79), Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Fen Bilimleri Bölümünde Türkçe okutmanlığı (1982-97), FRTEM (Film Radyo ve Televizyonla Eğitim Merkezi)’de program yazarlığı (1979-1982) yaptı. Yüksek lisansını “Yapalak-Ekinözü Ağızları” (1985) adlı teziyle tamamladı. 1996’da emekli oldu. 1999-2000 öğretim yılında Kazakistan Ahmet Yesevî Üniversitesinde öğretim görevliliği yaptı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesi oldu.

İlk şiiri “Koşma”, Engizek gazetesinde (1960) yayımlandı. Daha sonra şiirlerini, yazı kurulunda bulunduğu Divan (yazı kurulu üyesi), Öncüler, Doğuş, Kanat Edebiyat, Kardaş Edebiyatlar, Töre, Erguvan, Türk Edebiyatı, Dolunay gibi dergilerde yayımladı. Doğuş edebiyat (Ankara) ve Kanat edebiyat (Ankara) dergilerinin genel yayın yönetmenliğini (1982-84; 1992-93) yaptı. FRTEM’de eğitici programlar (1979-82), Radyo Birlik’te (Ankara) “Şiirle Sohbet” adlı bir program (1994-96) yaptı. “Kız Evi Naz Evi” (1969) İstanbul Radyosunda radyo programına uyarlandı. Maraş Lisesi Marşı şiiri bestelendi. Kuş Sofrası kitabı 1991’de Türkiye Yazarlar Birliği tarafından Çocuk Edebiyatı dalında yılın eseri seçildi. Aynı eser, Maira Leontiç tarafından 2001’de Makedoncaya tercüme edildi. 12. Dünya Şairler Günü 1991 Yunus Emre Yılı Plaketini, TYB tarafından Kazakistan Almatı’da yapılan II. Türk Dünyası Şiir Şöleninde (1993) Mağcan Cumabayulı Ödülünü, Kosova Prizren’de yayımlanan Türkçem dergisinin Yılın Şairi Ödülünü (2005) aldı.

ESERLERİ:

ŞİİR: Masal Çağı (1982), Kuş Sofrası (çocuk şiiri, 1991).

MASAL: Gökte Ay Portakaldır (1993).

HAKKINDA: TBE Ansiklopedisi (2001).

 

NİNEME NİNNİ

Dolunayı saran bulut

Başında yaşmak ninemin

Bebelere tek dileğim

Yaşını aşmak ninemin

 

Ninem güzel suç aynada

Ninem gibi yok dünyada

Yüzünün rengi ayvada

Kokusu leylak ninemin

 

Seferberliğin sunası

Solmuş saçının kınası

Ninem üç şehit anası

Alnı kardan ak ninemin

 

Kim dayanır o dayanmış

Bağrına taş basıp yanmış

Gene Yemen'i mi anmış

Gözleri ıslak ninemin

 

Ocakta kaynar ıhlamur

Elleri mayalı hamur

Bir deli poyraz savurur

Dökülen yaprak ninemin

 

Seccâdesi çiçek çiçek

Ninem cici, ninem gökçek

Göçmen kuşlarla göçecek

Mekânı uçmak ninemin

 

Masal anlat bana masal

Hey dili şeker, dili bal

Su alıyor artık sandal

Yolu «Emr-i Hak» ninemin

                                                        

(Kuş Sofası)

 

 

HARRAN GÖKLERİ

Yıldızlar

İri, şehlâ gözlerdir

Geceyi gamlı kılan

Uzaktan süzerler bizi

El değmemiş terütâze tenleri

Ölmüş ergen kızlardır

Yıldızlar

 

Yıldızlar

Derin, harran göklerinin

Solmaz çiçekleri

Naz çiçekleri

Her gece perişan düşerler suya

Yıldız saya saya varır bebek uykuya

Dökülür yastığa bir mavi rüyâ

Onlar ki en hazin ninniyi söyler

Öper öksüz çocuklann alnından

Saz benizli ecemizdir

Yıldızlar

 

Yıldızlar

Bahtımız, yalnızlığımız

Leylâ!

Demeye gör

Gök yankılanır

Okşar yüzünüzü bir kuş kanadı

Bu en güzel kadın adı Havvâdan beri

Kim bilir nasıldı elleri

Hey eski zaman güzelleri

Arzû, Şirin, Züleyhâ

Dilberler dilberi Meryem

Kem gözlere mahrem

Kızlardır

Yıldızlar

                                                              

(Masal Çağı)

 

 

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör