Şair ve yazar. 4 Eylül 1942, Maraba köyü / Elbistan / Kahramanmaraş doğumlu. İlkokulu Maraba köyünde, ortaokulu Elbistan’da, liseyi Kahramanmaraş’ta okudu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun olduktan sonra; Elbistan, Çayeli ve Adana Erkek liselerinde Türkçe öğretmenliği, Gazi Eğitim Enstitüsünde müdür yardımcılığı (1973-79), Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Fen Bilimleri Bölümünde Türkçe okutmanlığı (1982-97), FRTEM (Film Radyo ve Televizyonla Eğitim Merkezi)’de program yazarlığı (1979-1982) yaptı. Yüksek lisansını “Yapalak-Ekinözü Ağızları” (1985) adlı teziyle tamamladı. 1996’da emekli oldu. 1999-2000 öğretim yılında Kazakistan Ahmet Yesevî Üniversitesinde öğretim görevliliği yaptı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesi oldu.
İlk şiiri “Koşma”, Engizek gazetesinde
(1960) yayımlandı. Daha sonra şiirlerini, yazı kurulunda bulunduğu Divan
(yazı kurulu üyesi), Öncüler, Doğuş, Kanat Edebiyat, Kardaş Edebiyatlar, Töre,
Erguvan, Türk Edebiyatı, Dolunay gibi dergilerde yayımladı. Doğuş edebiyat
(Ankara) ve Kanat edebiyat (Ankara) dergilerinin genel yayın
yönetmenliğini (1982-84; 1992-93) yaptı. FRTEM’de eğitici programlar (1979-82),
Radyo Birlik’te (Ankara) “Şiirle Sohbet” adlı bir program (1994-96) yaptı. “Kız
Evi Naz Evi” (1969) İstanbul Radyosunda radyo programına uyarlandı. Maraş
Lisesi Marşı şiiri bestelendi. Kuş Sofrası kitabı 1991’de Türkiye
Yazarlar Birliği tarafından Çocuk Edebiyatı dalında yılın eseri seçildi. Aynı
eser, Maira Leontiç tarafından 2001’de Makedoncaya tercüme edildi. 12. Dünya
Şairler Günü 1991 Yunus Emre Yılı Plaketini, TYB tarafından Kazakistan
Almatı’da yapılan II. Türk Dünyası Şiir Şöleninde (1993) Mağcan Cumabayulı
Ödülünü, Kosova Prizren’de yayımlanan Türkçem dergisinin Yılın Şairi
Ödülünü (2005) aldı.
ESERLERİ:
ŞİİR: Masal Çağı (1982), Kuş Sofrası
(çocuk şiiri, 1991).
MASAL: Gökte Ay Portakaldır (1993).
HAKKINDA: TBE Ansiklopedisi (2001).
Dolunayı saran
bulut
Başında yaşmak
ninemin
Bebelere tek
dileğim
Yaşını aşmak
ninemin
Ninem güzel suç
aynada
Ninem gibi yok
dünyada
Yüzünün rengi
ayvada
Kokusu leylak
ninemin
Seferberliğin
sunası
Solmuş saçının
kınası
Ninem üç şehit
anası
Alnı kardan ak
ninemin
Kim dayanır o
dayanmış
Bağrına taş
basıp yanmış
Gene Yemen'i mi
anmış
Gözleri ıslak
ninemin
Ocakta kaynar
ıhlamur
Elleri mayalı
hamur
Bir deli poyraz
savurur
Dökülen yaprak
ninemin
Seccâdesi çiçek
çiçek
Ninem cici,
ninem gökçek
Göçmen kuşlarla
göçecek
Mekânı uçmak
ninemin
Masal anlat
bana masal
Hey dili şeker,
dili bal
Su alıyor artık
sandal
Yolu «Emr-i
Hak» ninemin
(Kuş Sofası)
Yıldızlar
İri, şehlâ
gözlerdir
Geceyi gamlı
kılan
Uzaktan
süzerler bizi
El değmemiş
terütâze tenleri
Ölmüş ergen
kızlardır
Yıldızlar
Yıldızlar
Derin, harran
göklerinin
Solmaz
çiçekleri
Naz çiçekleri
Her gece
perişan düşerler suya
Yıldız saya
saya varır bebek uykuya
Dökülür yastığa
bir mavi rüyâ
Onlar ki en
hazin ninniyi söyler
Öper öksüz
çocuklann alnından
Saz benizli
ecemizdir
Yıldızlar
Yıldızlar
Bahtımız,
yalnızlığımız
Leylâ!
Demeye gör
Gök yankılanır
Okşar yüzünüzü
bir kuş kanadı
Bu en güzel
kadın adı Havvâdan beri
Kim bilir
nasıldı elleri
Hey eski zaman
güzelleri
Arzû, Şirin,
Züleyhâ
Dilberler
dilberi Meryem
Kem gözlere
mahrem
Kızlardır
Yıldızlar
(Masal Çağı)