Serdar Koçak

 Şair ve yazar. 15 Ağustos 1961, İstanbul doğumlu. Kadıköy Maarif Kolejindeki öğrenimini siyasi nedenlerle yarım bırakmak durumunda kaldı. Bir süre Üsküdar’da babasına ait işyerinde çalıştı. İlk denemesi “Rick’in Yeni Yerinden” 1986’da Şiir Atı dergisinde çıkmıştı. Şiirlerini Sombahar, Gösteri, Varlık, Ludingirra, Göçebe ve Şiir Oku dergilerinde yayımladı. Radikal Kitap’ta kitap tanıtımları yazdı. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir.

“Koçak gelenekten beslenirken, deneysel sanat akımlarına da kapısını açık tutar. Gelenek, eritilmiş halde şiirine bir dip akıntı olarak katılır. Geldiği yerin özelliklerini terk eder. Denebilir ki; Serdar Koçak’ın şiirinde gelenek, geleceği okuyabilmek için şiire düşürülmüş bir el feneri gibidir; kâğıttan çok okurun yüzüne yansır. Ve bu anlamda Tanpınar’a, Hâşim’e, Asaf Halet’e; en çok da Turgut Uyar’a dönük şifreler taşır. İmgeye varan yolda buluş olarak Cemal Süreyya’yı anımsatsa da aralarından karşıdan karşıya geçmenin güç olduğu boğulmuş bir göl vardır.” (Şeref Bilsel)

ESERLERİ:

ŞİİR: Pervazda (1991), Barışmalar (1996), Temmuz Ayazı (2000), Son Yaz Sokaklarında (2002), Avare Şiirler (2005).

ANLATI: Ben Napoli Radyosu (1995), Gemi Zamanları (2001), Kırmızı Yalılar (2001), Tika Lima Tu (2001), Erenköyü’nde Bahar (2001), Nâmodern Bir Bosna Saraylıydı (2003).

DENEME: Gezgin Aklın Günlüğü (2001), Zem Şehri (2001).

KAYNAKÇA: Engin Turgut / Okurun Sesine Doğru Büyümek Şairin Çocuksu Tutkusudur (Varlık, Temmuz 1992), TBE Ansiklopedisi (2001), Mehmet Çetin / Tanzimattan Günümüze Türk Şiiri Antolojisi (c. 4, 2002), Şeref Birsel / İradesini Şiire Devreden Bir Şair: Serdar Koçak (Yasakmeyve, Mart-Nisan 2004), Vitrindekiler (Cumhuriyet Kitap, 3.3.2005), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007).