Hasan Şimşek

Şair

Doğum
25 Temmuz, 1918
Ölüm
28 Ekim, 1988
Eğitim
Adana Ziraat Lisesi
Burç

Şair (D. 25 Temmuz 1918, Tarsus / İçel - Ö. 28 Ekim 1988, Ankara). Adana Ziraat Lisesini bitirdikten (1935) sonra, Ziraat Bankası Buğday Servisi analiz memuru olarak çalışmaya (1936) başladı. Toprak Mahsulleri Ofisi kurulunca, aynı görevle oraya geçti. 1957’de afyon eksperi oldu. Arkasından, Toprak Mahsulleri Ofisi Genel Müdürlüğünde Afyon Müdürlüğü Takip ve Kaçakçılık Şubesi raportörlüğüne atandı. Çeşitli illerde çalıştı ve Toprak Mahsulleri Ofisi merkez teşkilatında Afyon Şubesi şefi oldu. Bu kuruluşta kırk dört yıl çalıştıktan sonra emekliye ayrıldı.

Hasan Şimşek’in şiirleri 1936 yılından sonra, başta Varlık dergisi olmak üzere, Ofis Dergisi  gibi çeşitli dergilerde yayımlandı. Son şiirleri Yazın Dergisi’nde çıkmıştı. Dergilerde yayımlanmış ya da yayımlanmamış ve kitaplarına girmeyen şiirleri kitaplarındakilerden fazladır. Hasan Şimşek’in adı ve şiiri döneminin edebiyat dünyasının dışına pek fazla çıkmamakla birlikte; Türkçeye hizmet etmiş, sanattan başka kaygı duymamış, demokrat düşünceli bir şairdi. Şiirlerinde daha çok memleket sevgisi, yalnızlık ve aşk konularını işledi. Tek sözcüklü ya da üç, dört heceli dizelerle kurduğu şiirler ve kadın konusundaki cesur söylemi ile dikkat çekmişti. Hakkında;

“Hasan yoldaşın olmazsa olmasın

Yalnızım diye hayıflanıyorsan

Eğilmesin üstüne gökyüzü masmavi

Bir anne şefkatine müsavi”

dörtlüğünü yazan Cahit Sıtkı Tarancı’dan etkilendiği söylendi. Ancak, Cumhuriyet döneminin şiiri kendine özgü imgelerle kurmayı başarmış şairlerinden biriydi.

“Türk şiirinin geleneksel biçimlerini, kendi sesiyle yenileştiren Hasan Şimşek, beşli heceyle yazdığı bir şiirde, kaynaklarının ipucunu da veriyor: Halk türküleri. Bizce, halkı ve yurdu, onun şiirlerinin bezekleridir. (...) Şiirin bir ses, bir nağme, bir yapı sorunu olduğuna inandığından, Türkçenin tüm olanaklarını kullanmıştır. Enver Gökçe’nin yıllar sonra başarıyla uyguladığı (Panzerler Üstümüze Kalkar’da) tek sözcüklü dizeleri, Hasan Şimşek kullanmıştır önce. Hasan Şimşek, Türkçenin tüm ölçü olanaklarını kullanmıştır. Tek heceli sözcüklerle dizeler kurmuştur. Üç heceli, dört heceli denemelere girişmiştir. Onun en arı şiirleri, belki de bunlardır.” (Vecihi Timuroğlu)

ESERLERİ (Şiir):

Gece Gündüz (1954), Beyaza Duran (1963).

KAYNAK: Ceyhun Atıf Kansu (Varlık, 1.8.1967), Sabahattin Teoman (Varlık, Ocak 1970), Mehmet Kaplan / Cumhuriyet Devri Türk Şiiri (1973, s. 431-435), TDE Ansiklopedisi (c. 8, 1976-98), Seyit Kemal Karaalioğlu / Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü (1982), Vecihi Timuroğlu / Hasan Şimşek: Şiire İnsana Doğaya ve Sevdaya Saygılı Çiçeğe Duran Bir Şair (Yazınımızdan Portreler, 1991), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Mehmet Hengirmen (2000 Yılında Türk Şiiri Antolojisi, 2000), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

ADAR

İçimde oğul arısı bir umut

Dünden bugüne çıkıyorum

Sürülmüş toprakta buğdayca rahat.

 

Sonsuzluğu ve seni duyuyorum ekmek kokuşunca

Korkunç sıcak oluyor şehvetim ellerimde

İkiye bölüyorum zamanı ortasından

Var olduğumdan ötürü acıkıyorum

 

Dur, diyorum duruyor aklığında adar

Genişliğinde açı ve rüzgâr.

Bilinenden soruyorum bilinmiyeni

Koşarak, düşe kalka sana geliyorum

Geçmişle gelecek arasından...

 

(Beyaza Duran, 1952)

SABAHLA GELEN

Gözümü açar açmaz gelir

“Günaydın” der, “ne haber?”

— İyilik sağlık, derim ya

Bilmem neyin nesidir?

 

Belki bir kanad,

Belki de çisil çisil yağmur sesidir!

 

Bir şey ki her sabah alnıma değer

Yüzüme saçlarıma ellerime.

Sonra günboyu saat saat

Su serper yüreğime,

Soluğumu yeniler.

 

Bir şey ki her sabah ve ikide bir

Fısıldar kulağıma

“Unutma” der. “Unutma!”

“Yaşamı sevmek Tanrıyı sevmektir.”

 

(Beyaza Duran, 1952)

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör