Şair ve yazar. 19 Kasım 1951, Yalıkavak / Bodrum / Muğla doğumlu.
Bazı ürünlerinde Aydın Aydınoğlu imzasını da kullandı. Eski Foça İlkokulu
(1962), Karadeniz Ereğli Lisesi (1969), Ege Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi
Tabiî İlimler Bölümü (1975) mezunu. Kars, Gerze, Kurşunlu liselerinde Biyoloji
öğretmenliği (1974-79), Kars, Van ve Erzincan’da muhasebecilik (1979-85),
sahaflık (1996), redaktörlük yaptı. 2001’de işçilikten emekliye ayrıldı.
İlk şiiri 1964’te Yeniasır gazetesinde, sonraki ürünleri Damar,
Şiir Okulu, Çağdaş Türk Dili, Berfin Bahar, Evrensel Kültür, Aydınca, Minerva,
Somut, Agora, Öteki-siz, Gerçek Sanat ve Papirüs dergilerinde, Cumhuriyet,
Yeniasır, Demokrat İzmir, Aydınlık, Evrensel, Siyahbeyaz, Gazete Ege gazetelerinde
yayımlandı. Sabri Akay Şiir Yarışmasında Mansiyon, 1996 Damar Dergisi-Çankaya
Belediyesi Ödüllerinde Çocuk Şiirleri Yarışmasında üçüncülük ödülünü, 1997
İbrahim Yıldız Şiir Yarışmasında birincilik ödülünü ve 2005 Ömer Nida Şiir
Ödülünü aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir.
“Günümüz ozanlarından Hasan Hüseyin Yalvaç, ozanlığının yanında
araştırmalarıyla da tanınır. Toplum ve sorunları onun için önde gelmektedir. (...) Beyniyle toplumu, yüreğiyle yaşamını
anlatan ozan, Türkçemizi çok güzel kullanıyor.” (Bülent Habora)
ESERLERİ:
ŞİİR: Goca Goca Daşlar (1970), Merhaba Yaşamak (1973),
Umudun Şafağı (1979), Sevdadan Yana Yaşamak (1987), Erek Torna
Atelyesi (1990), 770 Gün Türküleri (1991), Adı Barış (1994),
Ezgi’nin Söyledikleri (1996), Bir İnsan: Yusuf Metin (1997),
Herkes Vazgeçti Ya Sen (2001), Sevda ki Hüznü Kalır Bana (2004), “Amerika
Katil Katil” (2004), Arpaçay’da Beyaz Üşür (2004), Sonsuza
Rüzgârdı 68 (2005, Öner Yağcı, Ahmet Nergiz, Bahrem Yıldız’la ortak).
ANI: Bu Bir Hasan İzzettin Dinamo Kitabıdır (1995), Bu
Bir Hasan Hüseyin Korkmazgil Kitabıdır (1995), Bu Bir Rıfat Ilgaz
Kitabıdır (1996), Gerze Notları (1997), Bir İnsan: Yusuf Metin (1997).
DENEME: Şair ve Şiir (2004).
KAYNAK: Ferhat İşlek / Hasan Hüseyin Yalvaç’
Arpaçay’a kar yağar
Beyaz üşür
Yalnızlığını
Kendi bölüşür
Yürüyorum umuda
Ayaklarımda sevda
Ellerimde türkü
Kan düşerken toprağa
Kilisede İsa
Minarede ezan üşür
Ne biçim yaşamak bu
Yürekte kan üşür.
Arpaçay’a bahar yağar
Renk üşür
Çiçeklerin içinde
Neden gelincik üşür
Yürüyorum aşka ayaklarımda hasret
Ellerimde kavuşma
Bahar düşerken toprağa
Neden son cemre üşür.
Ne biçim yaşamak bu
Ağızda söz üşür
Arpaçay’a gün yağar
Zaman üşür
Terkeder insanlar onu
Dostluk üşür
Yürüyorum çoğalmaya
Ayaklarımda gel
Ellerimde merhaba
Gün doğar batmak bilmez
Bu yüzden karanlık üşür
Ne biçim yaşamak bu
İnsanda can üşür.
Biraz Arpaçaylı’yım
Biraz Yalvaç
Denizli Muğla
Yani Türkiyeli
Dünyalıyım sonuçta
Yorganım sırtımda dürülüdür
O nedenle ben de insan üşür
Ne biçim yaşamak bu
Yaz günü yorgan üşür