Şair (D. 1931, Tarsus – Ö. 2 Ağustos 1980). İlk
eğitimini Tarsus’ta tamamladı. Bir süre Tarsus ve Van’da Tarım
Bakanlığına bağlı Sulu Tarım Araştırma Enstitüsünde memur olarak çalıştı. 1951
yılında bu işinden ayrılarak Tarsus'a yerleşti. 2 Ağustos 1980 tarihinde
silahlı bir saldırı sonucu öldürüldü.
Uzun yıllar mahalli gazetelerde köşe yazarlığı yaptı.
Şiirleri; Van'da yayınlanan Kurtuluş
ve İki Nisan gazetelerinde, Mersin,
Erzurum ve Tarsus'ta çıkan Gülek, Yeni
Mersin, Hâkimiyet, Akdeniz, Yeni Adana, Köylü Sesi, Bugün Tarsus, Hilâl, Ürün,
Çukurova, Türk Sözü, Silifke, Liman, Hürsöz, Anamur'un Sesi, İçel Postası
gazetelerinde yayımlandı. Şiirlerinde, millî ve manevi unsurlar
ağırlıktadır. 1958’de Sabri Çoksolmaz'la birlikte yayımladığı Âşık Dilinden
adlı şiir kitabı vardır.
HAKKINDA: Uğur Pişmanlık / Tarsuslu Yazarlar ve
Sanatçılar Ansiklopedisi (2008).
Kime ne zararım var benim
Ben kendi gölgemle konuşuyorum
Siz şüpheyle bakıyorsunuz bana
Hala!
Çıkarın ağzınızdan baklayı
Ne gülüyorsunuz Allah aşkına
Kime ne zararım var benim?
Bir kızı seviyormuşum güya
Aynaya baktıkça gülermişim
Kırkından sonra olsun ne çıkar?
Sevmişim, sevmemişim?
Bu ne dedikodu yahu?
Kime gönül vermişim?
Kime ne zararım var benim?
Sokaklarda başıboş dolaşıyormuşum.
Avareymişim, bir de üstelik
Mektup alıp, veriyormuşum
Bütün mahalle çalkalanıyor
Bir kızı seviyormuşum.
(Özgörü dergisinde yayınlanmıştır)
Bahar uykusuna kanıksamış gibiyim
Yeşil mevsimler geçiyor gözlerimden
Bir dal, bir yaprak
Tatlı rüyalar içre gönlüm
Bir lahza dalıyorum...
Beni anılarımla baş başa bırak
Yalvarıyorum...
Neredeyse çatlayacak insan kederinden
Kahve telvesinde baht aramak boşuna
Islak rıhtımlarda her akşam
Kıvrım kıvrım sislere mendil sallayarak
Vapur düdüklerinde teselli arıyorum.
(Özgörü dergisinde yayınlanmıştır)
