Şair ve hattat
(D. 1845, İstanbul – Ö. 1909, Edirne). Tam adı Hasan Hâlid Efendi. Zaptiye
yüzbaşısı Salih Ağa’nın oğlu. Kendi çabalarıyla Arapça ve Farsça öğrendi.
Resmî görevine Şumnu İkinci Orduda (1863) başladı. Oradan terfien Edirne’ye
nakledildi. Ordu Erkân-ı Harbiye Dairesi mümeyyizliğine, üçüncü şube müdür
muavinliğine atandı. Dördüncü şube müdürü (1895), Levazım ikinci şube müdürü
(1896) oldu. Kendi isteğiyle emekliye (1904) ayrıldı. Muradiye ve Eski Cami’de
hatları bulunan Hasan Hâlid Efendi, Edirne Mevlevîhânesi ile Eski Cami’de
ölümüne kadar vaaz verdi. Mezarı, Mevlevihâne civarındaki Muradiye Camii
Mezarlığındadır.
Edirne Muharebeleri
sırasında kütüphanesi yok olduğundan Hazîne-i Fünûn’daki gazelinden başka şiiri
bulunamadı. Eserleri basılamayarak yazma hâlinde kaldı.
ESERLERİ:
Sultan Veled'in Aşknâmesi’nden yirmi üç beyitin şerhi
(1304/1888), Sultan Veled’in Aşknâme’sinden diğer beyitlerin şerhi
(1305/1889), İmam-ı Kuşeyrî’nin Islahat-ı
Sofiyye’si (genişletilerek
Türkçe’ye çevrilmiş), Muallim Naci’nin bir gazelinin iki beytine şerh , Bir
Şehidin Ahvali Hakkında Risale, Mevlâna Celâleddîn ve Sadreddin-i
Konevî’nin yüceliğine dair eser.
KAYNAK: Meydan-Larousse Büyük Lugat ve AnsikLopedi (1969-1973), Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı Müellifleri (c. 3, 1971-1975), İbnül Emin Mahmut Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c. 2,
1971-1979), V. Recai
Velibeyoğlu / ÖBBŞKA (c. 1, 1975), Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (c. 4, sayfa:
44, 1977), Nail Tuman / Tuhfe-i Nailî (c. 1, 1999), Ömer Faruk Huyugüzel / İzmirli Fikir ve Sanat Adamları: 1850-1950 (2000), TDOE – TDE Ansiklopedisi 4
(2004).