Yazar, çevirmen. 1953, Kurttutan köyü /
Salihli / Manisa doğumlu. Halil Dağtaş adını da kullandı. Konya İmam Hatip
Okulu, Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü
(1976) mezunu. 1977-81 yılları arasında Adilcevaz, Mutki liselerinde ve Akhisar
Endüstri Meslek Lisesinde Fransızca öğretmenliği, 1981-85 yıllarında.
Film-Radyo-Televizyonla Eğitim Merkezinde metin yazarlığı yaptı. 1986’da Uludağ
Üniversitesine geçerek Eğitim Fakültesi Fransız Dili Eğitimi Anabilim Dalında
Fransızca okutmanlığı yaptı ve bu işinden emekli oldu. Bursa’da arkadaşlarıyla Biçem (sonradan
Yeni Biçem, Bir Yeni Biçem adlarını aldı, 1993-99) ve Akatalpa
dergilerini çıkardı. Edebiyatçılar Derneğinin Bursa temsilciliğini üstlendi,
“Bursa Edebiyat Günleri”nin düzenlenmesinde etkin görev aldı.
İlk yazısı “Oyun” (1979), Dünya
gazetesinde çıkmıştı. Eleştiri ve incelemelerini sonraki yıllarda Çağdaş
Eleştiri, Dönemeç, Türk Dili, Biçem, Varlık, Adam Sanat, Broy, kitap-lık,
Akataypa gibi dergilerde yayımladı.
“Yazınsal bir tat vermeyen, poetik bir özü
olmayan günlüklere dönüp bakanlar var mıdır acaba? Ramis Dara, ‘Keşişin
Gümüşleri’nde çekindiği, tedirginlik duyduğu bu işin üstesinden ustaca gelmiş
bir yazar. ‘Keşiş’ biraz da kendisidir, ‘Gümüş’ de yaşadığı Bursa. Söz gümüştür
elbette ve sükût ise altındır. Sözünü söylediğini düşünüp, susmayı yeğliyor, yani işin altın safhasını
sürüyor şimdilerde...” (Gültekin Emre)
“Ramis Dara, İstanbul’un biraz uzağında
(Bursa’da) kalmış; birazını isteyerek, birazını da yaşama koşulları nedeni ile
seçtiği bir yaşam biçimi. Yani bu haliyle “ben hem size uzağım, hem de sizi
yanı başınızdan kolluyorum” diyecek edebiyat sevgisini içinden yaşayan, belki
çoğu kişiden fazla edebiyatı kollayan, izini koşturan biri. Vazgeçecek gibi
durmuyor. Onun en büyük yorgunluğu edebiyattan, hatta kırıklığı.” (Hüseyin Peker)
“Ramis Dara’nın açık, yalın konuşma diline
dayalı bir üslûbu, senli-benli bir anlatımı var. Türkçeyi çok iyi kullanıyor.
Sorununu didik didik sorgulayan, kuşkucu, akılcı tavrı hemen dikkati çekiyor.
Denemelerinde eleştirel tutumu öne çıkıyor. Yazım kurallarına oldukça bağlı;
savruk değil! Türkçeyi yazınsal biçimde, derli-toplu kullanarak kendine özgü
bir üslûp yaratıyor. Deneme türünün hakkını veriyor. Denemelerinde yazınsallık
ölçütü, diğer ölçütlere göre öne çıkıyor. Yazınsal sorunlara bakışı gerçekçi.
İyimser bir gerçekçilik onunki.” (Ahmet Ada)
ESERLERİ:
DENEME-ELEŞTİRİ: İç Sızıları (1985), Şiir
Çünkü Şiir (1988), Bursa’da Bir Başka Zaman (1997), Kırık Amfora
(1998), Edebiyatçı Aydın Değildir (1998), Saklı Zamanlar (2000), Yazılı
Anlatıma Giriş (2000), Keşişin Gümüşleri (2004).
GEZİ: Turistik Bursa Sözlüğü Gümüşlü Günlük
(2003), Bursa’nın Ufak Tefek Taşları (2004).
ÇEVİRİ: Düğün ve Yaza (Albert
Camus’dan, 1983) Mutlu Ölüm (Albert Camus’dan, 1991), Yolculuk
Günlükleri (Albert Camus’dan, 1993), Piramitler Çağı (Christian
Jacq’dan, 2001), Masal ve Efsaneler / İlyada (Jean Martin’den, 2001).
YAYIMA HAZIRLAMA: Erguvan Zamanı
(2002), Tarihi Bursa Hanları ve Kapalıçarşı (2003).
HAKKINDA: Hüseyin Ferhad / Günümüzde Kitaplar
(1985), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999),
Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Ahmet Ada
(Virgül, sayı: 17, Mart 1999), Vitrindekiler (Cumhuriyet Kitap, 7.10.1999), TBE
Ansiklopedisi (2001), Hüseyin Peker (Virgül, sayı: 39, Mart 2001), Gültekin
Emre / Keşişin Gümüşleri (Varlık, Şubat 2005).
