Öykü yazarı. 1 Ocak 1958, Adana
doğumlu. İlkokul, ortaokul ve liseyi Adana’da okudu. Atatürk Üniversitesi
Ziraat Fakültesinde başladığı
yükseköğrenimini, 1982’de Orta Doğu Teknik Üniversitesi İstatistik
Bölümünde tamamladı. 1979-82 yılları arasında ODTÜ Edebiyat Kulübünün
başkanlığını yaptı. 1988 yılından Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonunda
(Türk-İş) araştırma uzmanı olarak çalışmaya başladı. Aynı konfederasyonda 1993
yılından itibaren Çalışan Çocuklar Bürosu müdürü olarak çalıştı. Edebiyatçılar
Derneğinin kurucuları arasında (1992) yer aldı. Bu dernek tarafından yayımlanan
“Bir Topluöldürümün Öyküsü - Sıvas Kitabı”nın çalışma grubunda görev
aldı. Ankara’da bir süre kendisinin hazırlayıp sunduğu söyleşileri “Her
Pazartesi Edebiyat Konuşmaları” adıyla, 1. Ankara Öykü Günlerinde sunulan
bildirlerden oluşan “Öykünün Penceresinden” kitabını yayına hazırladı. Düşler
Öyküler dergisinin editörlüğünü, İmge Öyküler dergisinin yayın yönetmenliğini
yaptı. 1997
yılında düzenlenmeye başlayan, onuncusu uluslararası nitelikte 2006 yılında
yapılan “Ankara Öykü Günleri”nin kurucusudur. Uluslararası PEN Kulüpleri
Federasyonunun 68. Kongresinde Dilbilimsel Hakları Komitesi tarafından kabul
edilen 14 Şubat Dünya Öykü Gününün fikir babasıdır.
Yazı ve öyküleri
1980’den itibaren Yazıt, Milliyet Sanat, Varlık, Adam Öykü ve
yönettiği Düşler Öyküler gibi çeşitli dergi ve gazetelerde
yayımlandı. Öykülerinde toplumsal sorunları ve aksaklıkları, aşkı,
dostluğu, bireyin içsel yalnızlığını işledi. Sorunları evrensel boyutlarda ve
duyarlıklı bir biçimde irdeledi. Lirik, içten, yalın bir söyleyişle yazdı.
Özcan Karabulut, ilk
kitabı Karşı Öyküler ile 1983 Akademi Kitabevi Ödülünde mansiyon, “Karşılaşma”
öyküsü ile 1991-92 Abdi İpekçi Aşk Öyküleri Yarışmasında mansiyon, “Yalnızlıktan Yalnızlığa Fısıldanan Sözcükler” öyküsü ile 1994 Ömer Seyfettin Hikâye Yarışması Özel
Ödülünü, “Yüzünde Hep O İnce Gülüşünle” öyküsü ile
1996 Orhan Murat Murat Arıburnu Film Öyküsü Birincilik
Ödülü, Baştan Sona Yalnızlık kitabı ile 1998 Orhan Kemal Öykü Ödülü
ikinciliğini ve Sabahattin Ali Öykü Ödülünde başarı ödülünü, Belki de
Kaybeden Zaman ile 1998 Kültür Bakanlığı Cumhuriyet Ödüllerinde başarı
ödülünü aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası ve Edebiyatçılar Derneği (2001-03
yılları arasında genel başkan) üyesidir.
“Özgün, deneysel, yaratıcı ve
özgür bir kimliğe sahip. Diğer bir deyişle, bizde benzerlerine pek rastlanmayan
bir öykücülük örneği veren, öykünün militanı, toplumsal-politik kurmacanın ve
tutkuların cesur yazarı.” (M. Sadık Aslankara)
“Özcan Karabulut tamamen kendine
özgü, kendi buluşu olan değişik çok farklı siyasi öyküler yazıyor, siyasal
edebiyata yeni bir biçim getiriyor. Kendi kimliğini kazanmış usta yazarlardan
biri.” (Semih Gümüş)
“Özcan
Karabulut, öğrencilik yıllarından bu yana sanatın/yazın’ın toplumsallaşması,
yaygınlaşması amacıyla girişimlerde ve eylemlerde bulunmuş, kolektif çalışmanın
işlevini ve güzelliğini kavramış, o güzelliklerden yola çıkarak çevresini de güzelleştirmek
için sürekli çabalar harcamış bir aydın.” (Burhan Günel)
ESERLERİ:
ÖYKÜ: Karşı Öyküler (1984),
Hüzünle Bazı Günler (1990), Baştan Sona Yalnızlık (1997), Belki
de Kaybeden Zaman (1998), Aşkın Halleri (2000).
DERLEME-İNCELEME: Türkiye’de ve Dünyada Çalışan
Çocuklar Sorununa Genel Bakış (1994), Her Pazartesi- Edebiyat Konuşmaları (1996), Türkiye’de Çalışan Çocuklar (1996),
Öykünün Penceresinden (1998), Çocuk İşçiliğine Karşı Sendikal
Mücadele: TÜRK-İŞ Modeli (1998).
HAKKINDA: Vedat
Günyol / Hüzün, Yine Hüzün (Yaşarken, Milliyet Sanat, Nisan 1990), Fethi Naci /
Şiirden Hikâyeden (Yeni Yüzyıl, 6.4.1998), Cemil Kavukçu / Özcan Karabulut’un
Yeni Öyküler Toplamı (Cumhuriyet Kitap, 21.12.2000), Semih Gümüş / Gençler İyi
Öyküler Yazıyor (Binyıl Kitap, 5.1.2001), TBE Ansiklopedisi (2001), Haydar
Ergülen / Bir Hikâyenin Halleri - Ömer Lekesiz / Öteki ‘Aşkın Halleri’ (Yom
Sanat sayı: 10, 2003).
