Yazar,
yayıncı (D. 1926, İstanbul – Ö. Ö. 4 Kasım 2009, İstanbul). Taksim Lisesi mezunu. İstanbul Üniversitesi
Fen Fakültesi Matematik Astronomi Bölümünde iki yıl okudu. Ardından İzmit
Askeri Hastanesi’nde üç yıl inzibat subaylığı görevinde bulundu. 1964’ten
itibaren serbest muhasebeci olarak çalıştı. 1966’da kurduğu Yankı Yayınlarını
yönetti. Antigone adlı oyunu Devlet Tiyatrosunda (1973-74) sahnelendi
“Düşünce
ağırlıklı olunca biraz kuru gibi gelse de gerçekte, günlük yaşamın hay huyu
içinde göremediğimiz ya da görüp de ‘bana ne’ deyip geçtiğimiz kimi durumları,
olayları yeniden anlatıyor ve bunların aslında bizim insan olmamızla ne kadar
yakından ilişkili olduğunu göstermeye, böylece doğruları yeniden gözden
geçirmemiz gerektiğini düşünmeye çağırıyor okurlarını. Bu öyküleri okuyunca
Kemal Demirel’in kaygılarının birçok yazardan farklı olduğunu görüyor insan.” (Şahin Yıldırım)
ESERLERİ:
OYUN: Antigone
(1966; oyn. 1973-74, DT), Amipler (1972), Farenin Ölümü / Amipler
(1972), Papağancı (1991), Büyük Yargıç (1975), Şeyh Bedrettin
(1997), İkili Ölüm (2002).
HİKÂYE: Özel
Cezaevi (1975).
DENEME-ANI:
İnsanlar Üzerine (1968), İnsan ve Dünyası (1981), Evimizin
İnsanları (1985), Tanrının Onuru İnsan (1997).
ROMAN: Gençlik
Yılları (1994).
SENARYO: Anafartalar’ın
Beş Günü (1990), Itrî (1991), Zamanı Değildi Sevginin (1991),
Kandiye Zaferi, Piyano Piyano Bacaksız, Sevgi Başka Şey.
KAYNAKÇA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18.
bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), İhsan
Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish
Authors (2005) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür
Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009), TBE Ansiklopedisi (2001), Ahmet Eken / İkili
Ölüm (Virgül, sayı: 56, Kasım 2002), Şahin Yıldırım / Yüzsüzlüğün Yüzü (Radikal
Kitap, 27.1.2005), Kemal Demireli Yitirdik... (pen.org.tr, 04.11.2009).
