Hattat (D. 28 Kasım 1861, Fındıklı / İstanbul – Ö. 23 Temmuz 1941,
Fatih / İstanbul). Tam adı Ahmed Kâmil Akdik olup Hacı Kâmil Efendi adı ile de
anıldı. Tersane-i Âmire'de erzak ambarı başkâtibi Süleyman Efendi'nin oğlu,
ressam Şeref Akdik'in babasıdır.
İlk tahsilini yaptığı Zeyrek Sâliha Sultan Mektebi'nde yazı hocası Süleyman
Efendi'nin etkisiyle hat sanatına ilgi duydu. Fatih Rüştiyesi’ni bitirdikten
sonra Dâhiliye Nezareti’ne memur oldu (1880). Bu arada Sâmi
Efendi'den sülüs-nesih yazılarını öğrenerek icazetname aldı (1884). Hocasının arzusuyla
Kâmil mahlasını Hâşim'e çevirdi. Bu yüzden 1887-90 yılları arasındaki
yazılarında Ahmed Hâşim imzasına rastlanır. Bir süre sonra tekrar Kâmil
mahlasını kullanmaya başladı ve bu isimle tanındı. Yazıdaki kabiliyet ve
başarısı sebebiyle Dîvân-ı Hümâyun Mühimme Kalemi'ne tayin edildi (1894). Burada Sâmi Efendi'den
divanî yazılarını ve tuğra çekmesini öğrenerek ertesi yıl nâmenüvisliğe
getirildi. Hocası emekliye ayrılınca onun yerine Nişân-ı Hümâyun Kalemi’ne
yazı hocası oldu (1909). Bu görevine ek olarak
1914'te yeni açılan Medresetü'l Hattât’ın sülüs-nesih hocalığı ile Galatasaray
Sultânîsi’nde rik'a dersleri hocalığını da sürdürdü (1918).
Bâbıâli'nin
lağvedilmesiyle Divân-ı Hümâyun'daki görevinden emekliye sevk edildi (1922). Harf devrimine kadar Hat Mektebi'nde
hocalık yaptı
(1928). Güzel
Sanatlar Akademisi'nde hüsnühat öğretilmesine müsaade edilince vefatına kadar
burada yazı hocası olarak çalıştı. Mısır prenslerinden Mehmed Ali Tevfik Paşa
tarafından iki kere Mısır'a davet edildi (1935 ile 1940). Burada Paşa'nın
Kahire'de yaptırdığı caminin kubbe ve kuşak yazılarını hazırladı. Yaşamı
boyunca birçok Kur’an, Kur’an cüzü, murakka, levha ve kitabe yazdı. Özel hat
koleksiyonunu sağlığında Topkapı Sarayı Müzesi'ne bağışladı. 21 Ağustos 1915'te kıdem ve dirayetiyle önde gelen
hattatlara verilen son "Reîsü’l Hattâtîn" unvanını
aldı.
HAKKINDA: Melek Celâl /
Reîsü'l-hattâtîn Kâmil Akdik (1938), Türkiye Ansiklopedisi (c. 1, s. 86,
1974), M. Uğur Derman / Türk Hat
Sanatının Şaheserleri (s. 49, 1982), Şevket Rado / Türk Hattatları
(1984), Büyük Larousse (c.1 s. 259, 1986), Ana Britannica (c. 1, s. 261-262,
1987), M. Uğur Derman / TDV İslam Ansiklopedisi (c. 2, s. 234-235, 1989), Ali
Alparslan / Ünlü Türk Hattatları (1992),
Muhittin Serin / Hat Sanatı ve Meşhur Hattatlar (2005),