Namık Kemal Zeybek

“İşte tarladan, ormandan, yelden büyümüşüz,

Ovalarla, denizlerle, dağlarla bir.

Tutmuş ellerimiz, yürümüş ayaklarımız,

Güneyden kuzeye, doğudan batıya

Türk olmak yayılmak demektir...

İçine; çiçeklerin, yıldızların, ulusların içine gir.           

Geceden gündüze, eskiden yeniye, yürü sen, yürü sen.

Türk olmak gelişmek demektir...

Yok hele, oğul, kız, yok hele

Yüreğimizde karanlık, alnımızda kir

Bize yönelen isterse yeryüzü olsun, isterse gökyüzü

Türk olmak karşı koyma demektir...”

            Bu şiir, değerli şair Fazıl Hüsnü Dağlarca'nındır. Bu mısraları ilk defa 1964 yılında Ankara'da Büyük sinemada CKMP Gençlik kollarının düzenlediği Ergenekon Gecesinde okumuştum. Ara­dan otuz bir yıl geçti. Ama belleğimden hiç silinmedi. O zaman Hukuk Fakültesi son sınıf öğrencisiydim. CKMP Gençlik Kolları Genel Başkanıydım. Yeni bir gençlik hareketi başlıyordu. Bu hareketin üç temel kavramı vardı. Gelirler ve servetler arasında adil dengeye dayalı bir toplum yapısı istiyorduk. Bağnazlıktan uzak bir İslâmî hayat istiyorduk ve Türkiye Türklüğünün, Türklük bilincinde yükselmesini ve Dünya Türklüğü'ne ilgi gösterilmesini istiyorduk. O tarihlerde sayımız çok azdı ama inancımız ve dü­şüncelerimize olan bağlılığımız ve geleceğe yönelik umutlarımız çok yüksekti. Hayat akıp gitti. Olacaklar oldu... 1965'lerde sade­ce küçük bir üniversiteli grubun başlattığı hareket, 1980'lerde Türk gençliğinin yarısını kapsadı. Sonrası malum...

            Benim anlayışımca Türklük, bir ruh halidir. “Türk”, tarihin en büyük oluşumlarından birinin adıdır. Bir büyük kültür ve değerler sistemi içinde yoğrulmuş insanlar topluluğunun adıdır “Türk...”

            Türk demek Sakalar demektir. Türk demek Hunlar demektir. Türk demek Göktürkler demektir. Türk demek Avarlar demektir. Türk demek Karahanlılar demektir. Türk demek Selçuklular de­mektir. Türk demek Osmanlılar demektir. Türk demek Timurlular demektir. Türk demek Babürlüler demektir. Türk demek Türkiye Cumhuriyeti demektir. Türk demek Azerbaycan, Türkmenistan, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan Cumhuriyetleri demektir...

            “Türk” demek, binlerce yıldan beri dalgalanan bayrak demek­tir. “Türk” demek, tarih boyunca başı dik olmak demektir.,.

            “Türk” demek, 10 milyon kilometrekare toprağa yayılmış ren­garenk bir dil demektir. “Türk” demek, her zaman tek Tanrı'ya inanmış ve son dini; yani Hak dinini en doğru şekilde anlayan ve yaşayan insanlar demektir...

            “Türk” demek, insanlığın bilim ve edebiyat tarihine Kutadgu Bilig'i, Divanı Lügat-it Türk'ü, Divanı Hikmet'i; İbni Sina'yı, Fara-bi'yi, Biruni'yi, El Harezmi'yi, Ebül İz'i, Uluğ Bey'i, Ali Kuşçu'yu, Piri Reis'i, Katip Çelebi'yi, Oktay Sinanoğlu'nu, Cengiz Aytmatov'u, Cengiz Dağcı'yı hediye etmiş bir büyük dünya demektir.

            Bakın hele şu bizim şairlerimize, şarkılarımıza, türkülerimize, küylerimize, cırlarımıza, yırlarımıza, koşuklarımıza, koşmalarımı­za... Bakın hele şu bizim halk oyunlarımıza... Var mı dünyada böyle bir güzellik ve zenginlik?.. Var mı dünyada böyle bir bü­yüklük, derinlik ve enginlik?..

            Türklük bir okyanustur. Bu okyanusa akan her derenin suyu, her bulutun yağmuru artık bizimdir. Bu okyanustan çıkan olursa, onların da yolu açık olsun...

            Yani diyorum ki, Türk olmak bir şereftir bir övünç kaynağıdır. Ahmet Kayhan Dede'min “Ben milletimi ve memleketimi dinim kadar seviyorum” ifadesinin anlamı da budur.

Yine diyorum ki, biz birisine “Sen Türk'sün” diyorsak, ona böyle bir güzellik, böyle bir zenginlik, böyle bir büyüklük veriyo­ruz demektir.

            Yine diyorum ki, bizi Türk yarattığı için Allah'a şükürler ol­sun...

Ve yine diyorum ki, “Ne Mutlu Türk'üm Diyene!..