Şair ve yazar. 1937, İstanbul doğumlu. İstanbul Aksaray 45. İlkokul (1947), İstanbul Kız Lisesi ve Cağaloğlu Akşam Kız Sanat Okulunda (1955) öğrenim gördü. Erken yaşlarda yazmaya başladığı şiirleri; Hisar, Türk Edebiyatı, Duygu, Yeni Adam, Ece, Kaynar, Yelken, Çağdaş, Ajanstürk, Gülpınar, Ana, Kadın, Çağrı, Yeni Yaşantı, Anadolu gibi dergilerde yayımlandı. Bazı şiirleri Talat Halman ve M. Naci Aksop tarafından İngilizceye çevrildi. Pek çok şiiri bestelendi. İstanbul, Ankara, Düzce, Gölcük’te açılan özel ve karma şiir sergilerine katıldı. MESAM, İLESAM ve Türkiye Şairler ve Şiir Sevenler Derneği üyesidir.
“Sevgi Balın, titizlik içinde özlenen bir
yaşama serenadına adamış dudaklarını. Bu serenad, her geçen yıl bir nehir gibi
yatağını daha da derinleştiriyor, kesin ve umut dolu mısralarla. Sevgi Balın
iyinin, güzelin ve gerçeğin şiirini başarı ile sürdürüyor.” (Feyzi Halıcı)
“Sevgi Balın’ın şiirleri, konularının iyi
duyulması, iyi seçilmiş olması yanı sıra, vezinli, kafiyeli, müzikli bir hava
içerisinde sunuluyor şiirseverlere... Öyle ki, serbest vezinle yazılmış
olanlarında faile aralıklı ses uyumlarıyla aynı tat sağlanabilmiş. Genç
şairenin bütün şiirleri, kadın kalbi ile duyulmuş, kadın kalemiyle seçilmiş
şiirler. En tatlı, en leziz şey muhakkak ki şiirdir. Hele böyle duyulmuş ve
seçilip yazılmış olursa.” (Ali Ulvi Elöve)
ESERLERİ (Şiir):
Yalnızlar Rıhtımı (1969), Gecenin Güneşi (1974), Ve
Kırılır Gölgeler (1995).
HAKKINDA: Ali Ulvi Elöve (Sanat Dünyası, Eylül
1969), Ahmet Kabaklı (Tercüman,
30.1.1971), Bayram İbrahim Ragovalı (Tan gazetesi, Prizren, 1972), Mahmut
Goloğlu (Yeni Adam, Temmuz 1974), Talat Halman (Gecemin Güneşi önsözü, 1974),
Enver Naci Gökşen (Ilgaz dergisi, Haziran 1974), İlter Veziroğlu (Gündem
gazetesi, 22.7.1975) – (Yeni Sabah gazetesi, 13.8.1975), Ferit Ragıp Tuncor
(Size dergisi, Nisan 1981), S. K. Karaalioğlu (Resimli Türk Edebiyatçılar
Sözlüğü, 1982), Ayhan İnal (Çağrı, Aralık 1996), TBE Ansiklopedisi (c. 1,
2001).
Bu
tedirgin yüreğim dolaşır sokaklarda
Bir teselli ararım açılan dudaklarda.
En oynak türkülerin nağmeleri ağlatır
Dökülen göz yaşlarım durgun suyu çağlatır..
Yorgun bir kent sokağı haykırır acısını
Duyarım kişilerin tükenmez sancısını...
Bir ipek örtü gibi, karışırken bulutlar
İçimden uçar gider yeşermeyen umutlar.
Dökülen gözyaşlarını yıpratırken yolları
Boş yere ben ararım çevremde dost kollan.
(Beste: Sabri Süha Ansen)