Gülbahar Ünlü

Hep ellerim üşürken yolculuklara çıktım
Her yolun sonunda yalnızlık karşıladı beni
Yabancılık meydan okurcasına dikiliyor karşıma

Pencereler usulca sır sarkıtıyor gözlerime
Bir demir parmaklığa asılmış
" Dur! " ihtarı gibi dolaşıyorum
Kime " merhaba " desem, karşılık vermeyecek oysa

Hiç yitmeyen bir saflık, şaşırıyor kurnazlıklara
Mutsuz olma sanatını öğreniyor çocuksuluğum
Bu tehlikeli kent, kucaklıyor beni tüm acımasızlığıyla

Kalbimi yine boş gezdiriyorum bu bahar
O, ne inliyor, ne de şikayet ediyor
Karanlıklar belirliyor sevgi vadimin derinliğini

Sokaklarda öğrendim asaletli olduğumu
Edith Piaf'ın kızıyım ben
Onun yüreğiyle seviyorum insanları

#GülbaharÜnlü

l always set out a journey when my hands feel cold
At the end of each journey l was met by loneliness
Being a stranger glowers at me like that

The windows gravely let the secret hang down over my eyes
l am wandering like a "Stop" sign hung on a grate
To whom l would say "Hello, alas, no response

Ever present naivety is puzzled by craftiness
My childishness comes to know the art of being sad
This perilous town embraces me with its harshness

l walk my heart empty again this springtime
lt does not whimper nor does it enter a protest
Darkness dictates the depth of my gorge for love

On the streets l found out that l am a noble
l am Edith Piaf's daughter
l do love people through her soul

#GülbaharÜnlü
English Translation by Mesut Senol

Siyah beyaz hayatlardan kaçtın kendine

Ateş kırmızısı gülüşlere yakalandın
Saklanamadın saydam düşlerin içine
Kimsesizlikte sobelendin

Kargalar uçtu demir bulutlara doğru
Güz rengi eteğinde gözyaşı dolu
Kelebekler göçüp gidiyor çiçeklerinden
Kış, sonbahara vuruyor sıkıntıyla

Bembeyaz bir ruhtu sonsuzluğa vuran
Üşüyen elleri nefeslere tutarak ısıtmak,
Sanki hüzün uçlarını törpülüyordu neşeyle
Nabızların hız ritmi değişiyor kısalan günde

Rüzgârla süzülüyor öfkenin yaprakları
Sobelenmiş yüreğin duyuyor hışırtıları
Çapraz aşklardan söz etme,
Mutluluk kalene sızar korsan sevdalar

Gülbahar Ünlü / Sobelendin
#SeçilmişŞiirlerkitabından
#Literature

Sır perdelerini çek de otur ki,

Seni evde yok sanayım

Dönüp gideyim kapını çalmadan

Tüm kapılar kapandığında yüzüme
Gelip kapını çalarsam,
İçten sürgüle ki, açılmasın

Konuşmazsan benimle,
anlamazsın seni aradığımı
Sesimden korkuyorum, beni ele verir diye
Çöl nereden bilsin suyun yeraltında gizlendiğini

Pencereni sıkı kapat ki, dalmayayım içeriye
Hırsız olduğumu sanırsın, korkuturum seni
Bir öksüz gibi şaşkın kalayım
pencerenin önünde

İyi bir misafir olamadım yabancı evlerde
Sokaklar da tehlikelidir
geceye vurmuşsa zaman
Bırak ağlayayım kapında
annesini yitirmiş bir çocuk gibi

Kapını üç kez çalıp, beklerim...
Bu saatte kim olabilir, diye meraklanırsın
Kapıyı açtığında ise,
yok olurum nisan şakası gibi

Gülbahar Ünlü / Kapını Çalarsam...
Tefenni/Burdur, 1 Nisan 1997