Hüseyin Şemsi Güneren

Tasavvufçu, Şair

Ölüm
30 Ocak, 1968

 Tasavvufçu-şair (D. 1872, Sofya – Ö. 30 Ocak 1968, İstanbul). Bazı kaynaklarda soyadı “Ergüneş” olarak geçmektedir. Son dönem Melâmî şeyhlerinden. Geredeli halk şairi Âşık Hıfzî’nin oğlu. 1878’lerde Sofya, Bulgarlar tarafından işgal edilince, ailesiyle birlikte Selânik / Köprülü’ye göçtü. Tahsiline burada devam etti. O yıllarda burada Nakşî-Melâmî şeyhi Muhammed Nûru’l-Arabî’yi (Şeyh Muhammed Nur) tanıdı. Tasavvufî tahsilini Nuru’l-Arabî’nin halifelerinden Hacı Faik Bey, oğlu Hacı Şerif Efendi ve torunu Hacı Kemâl Efendi’den aldı. 1891’den itibaren Ustrumca Düyun-ı Umumiyesi muhasebesinde çalıştı. Telif ve çeviri birçok eseri vardır. Ölümünden sonra bunlardan sadece biri Şemsi Divanı adıyla yayımlandı (1976).

ESERLERİ:

Divan (yay. haz. Muhiddin Ergüneş, 1976), Hazînetü’l-Hakâyık, Mektûbât, Sohbetler, Fatiha Şerhi, Nasîhat, Yunus’un “Severim Ben Senie” İlâhisinin Şerhi.

KAYNAK: TDE Ansiklopedisi (c. III, 1979), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / TEKAA (11 cilt, 2. bas. 2009).

 

 

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör