Tarihçi
(D. 1902, İstanbul- Ö. 1956, Ankara). Nişantaşı Sultanisini (lise) bitirdikten
sonra İstanbul Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümünde bir süre okudu. Budapeşte
Üniversitesi, Polis Koleji, Tıp Fakültesi, Ankara Devlet Konservatuarında tarih
ve devrim tarihi okuttu. 1944’te ırkçılık yaptığı iddiasıyla tutuklanıp serbest
bırakıldı. Türkçülük düşüncesini savunduğu yazıları Hakimiyeti Milliye, Türk
Yurdu, Ülkü, Varlık dergilerinde yayımlandı. İslâmiyet öncesi dil ve tarih
konularında yaptığı araştırmalarla tanındı.
ESERLERİ:
Türk
Dünyası (1932, Yeryüzünde Türkler adıyla,
1944) Peçenekler (1933), Attila ve Oğulları (1933), Eski Türk
Yazıları (4 cilt, 1936-41), Hunlar (1938), Prens Kalyanamkara ve
Papamkara Hikâye’sinin Uygurcası (1940), Türk Tarihi (4 cilt, 1946),
Türkçülüğün Tarihi (1951), Büyük Türkçü Şıpka Kahramanı Süleyman Paşa
(1951).
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
