Şair
(D. 1917, İstanbul - Ö. 10 Nisan 1970, İstanbul). Bazı eserlerinde Gavsi Halit Ozansoy imzasını kullandı. Şair Faik
Âli Ozansoy’un torunu, ‘Beş Hececiler’den Halit Fahri Ozansoy’un oğludur. Lise
öğrenciliği sırasında Son Posta gazetesinde çalıştı. Daha sonra Tan,
Yeni Sabah, Son Telgraf, Vakit, Gece Postası
gibi çeşitli gazetelerde
sekreterlik, muhabirlik ve yazarlık yaptı. Harman adlı bir gazete
çıkardı. Şiirleri Servet-i Fünûn dergisinde yayımlandı. 1940’lı yıllarda
Servet-i Fünun-Uyanış dergisi etrafında ‘eski edebiyat’a karşı birleşen
genç yazar ve şairlerin arasında yer aldı. Sonradan şiiri bırakarak röportajlar
ve anketler yayımladı.
ESERLERİ:
Sevmek İçin Sermek (öykü, 1936), Harman Sonu Gelen (şiirler, 1945), Sarıyer Cinayeti (F. Öner ile, 1952),
Edebiyatımızda Dünküler mi Bugünküler mi Daha Kuvvetli, 40 Yıl Sonra Diyorlar
ki (Tercüman gazetesinde tefrika, 17 Kasım 1962 - 5 Ocak 1963), Mısralarda
Yaşayan Aşklar (röportajlar, Tercüman gazetesi, 10-19 Mart 1964), Beş
Kuşak Konuşuyor (röportajlar, Haber gazetesi, 8 Şubat - 28 Mart
1967).
KAYNAK: TDE Ansiklopedisi (c. 7, 1976-98), Behçet
Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi
(c. 2, 2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar
ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).