Çizer. 1954, Artvin doğumlu. Öğrenimini yarıda
bırakıp 1978’de Paris’e yerleşti. 1979’da Paris’teki L’ecole Des Beaux Arts’ın
sınavlarını kazandı; mimarlık öğrenimi gördü, ancak 1984’te okulu terk etti.
İlk çizgilerini Ankara’da lise öğrencisiyken yayımladı (1973). Cumhuriyet,
Politika vd. gazetelerde ürünlerini yayımladı. Desenleri, 1979’dan itibaren
başta Le Monde, Le Monde Diplomatigue, Le Nouvel Observateur olmak üzere birçok dergi ve gazetede;
Fransa, İsviçre, İtalya, İngiltere, ABD’de yayımlandı. Kitaptan dergi
kapaklarına, desen albümlerinden çocuk kitaplarına, kartpostaldan afişe dek
çeşitlilik gösteren bir üretim sergiledi.
“Selçuk Demirel’in işi gücü, bir bakıma
sürekli bir günlük tutmak... Sözcüklerden değil de, çizgilerden oluşan bir
günlük cinsi... Yeryüzündeki şamatanın ortasında kimi zaman fısıldamak,
bağırmaktan daha etkili... Selçuk’un çizgilerine bakarak söylüyorum; insan
olmak ne zor şey aslında!..” (Abidin Dino)
“Selçuk, sanatın aykırı çocuğu, karikatürün
bütün sanatlar içinde gönüllü bir sürgünlükten güç aldığını gösteriyor. Resme,
grafiğe kimi zaman da fotoğrafa, hatta heykelin anayurdu olan üç boyutluluğa
kışkırtıcı şekilde sataşıyor. Her sataşmadan karikatür adına kıskandırıcı
sonuçlarla dönüyor.” (Mustafa Okan)
ESERLERİ:
Biracayip (1980), Kedili Geçmiş Zaman (1983), Seyir Defteri (1984),
Başıboş (1987), Pürtelaş (1987), Selçuk / Zeichnungen (1988),
Ne War Ne York (1990), Eclats de Silence (1990), Regards de
Chats (1991), Graffiches / Grafiş
(1994), ABCdaire de Selçuk (1995), Selçuk Demirel (1995), Ayağına
Diken Batan Süper Karga (1997), Mumuk Harfleri Öğreniyor (1997), Mumuk
Oyuncakçıda (1997), Mumuk Fotograflarda (1997), İz (1997), Kıyıdaki
Adam (1998-John Berger’in metinleriyle), Kağıttan Kediler (1999), Desen
mi Demesen mi? (2001), Defter (Enis
Batur’un temrinleriyle, 2002), Göz Alabildiğine (2003), Abidin
Dino-Özel Koleksiyon (2004).
