Şair (D. 1915, Şam / Suriye – Ö. 4 Kasım 2002,
İstanbul). Yazar Bilgesu Erenus’un eşidir. İtalyan İlkokulundan sonra bir süre
İtalyan Lisesinde okudu. Haydarpaşa Lisesi (1936) ve İstanbul Üniversitesi
Hukuk Fakültesini (1940) bitirdi. Serbest avukat olarak çalıştı.
İlk şiirleri 1940’larda, etrafındaki şairler
arasında yer aldığı Yeni Yurt dergisinde çıktı. Ürünleri en çok Yücel,
Yurt, Ufuklar, Şadırvan, Yeditepe, Kaynak, Sanat Emeği, Yazko Edebiyat
dergileri ile Cumhuriyet gazetesinde yayımlandı.
“Yarım
yüzyıldır sulu gözlü sözcükler kullanmadan dobra bir hümanizmle yalana,
çirkefe, halk düşmanlarına karşı şiirinin yalın ve tok sesini umut ve cesaret
alarak hep ama hep yükseltmesini bildi (...) İnsanın doğadaki
her şeyin yanı sıra ürettiklerini ve toplumsal ilişkilerimizin ürünü nice
duyguyu, düşünceyi, hepsinin ötesinde sevgiyi bile salt kendinin kılma, edinme,
başkalarından alıkoyma körlüğünü tek dizede, hiçbir sözcük oyununa başvurmadan
yüzümüze haykırır.” (Seyyit Nezir)
ESERLERİ:
ŞİİR: Şiirler
(1965), Ölmeye Vakit Yok (1976), Duyuru (1979), Çağırın
Gidenleri (1987), Sermaye Destanı (1989), Kalk Geleceğe Oturdun
(1991), Önce Umut Vardı (1995), Taşlı Yazı (toplu şiirleri,
1995).
ANI: Kör Beyazı Sordu
(1991).
HAKKINDA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda
İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü
(6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Veysel Gültaş / Kadı Burhaneddin’den
Günümüze Hukukçu Şairler Antolojisi (2003), Atilla Aşut / 2002 Yılında
Kaybettiğimiz Gazeteci, Yazar ve Yayıncılar (Çağdaş gazetesi, sayı: 54, Haziran
2003), Seyyit Nezir / Anlaşılmaz Bir Uzaktan Seyrettik Onları (Cumhuriyet
Kitap, sayı: 289), Leyla Şahin / Hümanizma Islak Bir Sevgi Değil (Cumhuriyet
Kitap, sayı: 289), Güngör Gençay / Üç Kapıdan-Eskişehir Tatar Mahallesinden İki
Bin Yılına Müştak Erenus (2003).
