Şair ve yazar (D. 1868, Balıkesir - Ö. 1917, Isparta). Karesi
İdadîsi (Lisesi, 1891), İstanbul Hukuk Mektebi (Hukuk Fakültesi, 1897) mezunu.
Bir süre Ahmet Celalettin Paşa’nın özel kâtipliğini yaptı. Avrupa’da sürgünde
olan Genç Osmanlılar Cemiyetinin üyeleriyle ilişkisi nedeniyle Midilli adasında
beş yıl zorunlu ikamete (1901) mahkum edildi. Cezası bitince İzmir’deki Reji
İdaresi Umûr-ı Hukukiye ((Tekel İdaresi Hukuk İşleri) Müdürlüğüne tayin edildi.
O dönemde yazıları çeşitli gazete ve dergilerde yer aldığı gibi kendisi de
İzmir’de Hıyâban adlı bir edebiyat dergisi (5 sayı) çıkardı.
Meşrutiyet’in ilanından (1908) sonra bir süre İstanbul’a yerleştiyse de yeniden
İzmir’e döndü. Son görevi Isparta İstinaf Hukuk Reisliği (1916) oldu.
Şiirlerinin, Muallim Naci’nin etkisinde olduğu belirtildi.
ESERLERİ:
ARAŞTIRMA: Fürûk-ı Elfâz (anlam ve kullanım farkı bulunan
kelimeler, 1893), Terâne (nazım-nesir karışık, 1893), Dâsitan-ı Zafer
(1896), Nâilî-i Kadim (1900), Şükûfeçîn (gazete yazıları,
1911), Tetimme-i Lügat-ı Naci (Muallim Naci’nin lugatine F harfinden
sonra ilaveler, 1890).
ÇEVİRİ: Rubaîler (Ömer Hay-yam’dan), Rafael
(Lamartine’den).
KAYNAK: Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı
Müellifleri II (1972), Arslan Tekin / Edebiyatımızda İsimler ve Terimler (2.
bas. 1999), İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c. II, 2000),
TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin
Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
