Şair ve yazar (D. 1923, Güreş köyü /
Mihalıççık / Eskişehir - Ö. 8 Şubat 1988, Ankara). İlköğrenimini Mihalıççık’ta
tamamladı. Ankara Gazi Lisesini ve Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya
Fakültesi Felsefe Bölümünü bitirdikten (1947) sonra altı yıl kadar Hasanoğlan
Köy Enstitüsü ile Kars Lisesinde felsefe öğretmenliği yaptı. 1953’de devlet
bursu kazanarak Amerika’ya gitti. 1956’da Columbia University’den uzmanlık,
1961’de New York University’den doktora diploması aldı. 1963-1964’te The
University of Chicago’da bir yıl doktora ötesi öğrenim gördükten sonra yurda
döndü. 1961-65 arasında Gazi Eğitim Enstitüsünde görev yaptı. 1966’da Ankara
Üniversitesinden doçentlik payesi aldı. 1973 yılında Hacettepe
Üniversitesindeki çalışmaları ile profesörlüğe yükseldi.
Şiire ortaokul sıralarında iken başladı.
1941’de yayımladığı Zamane Kızları adlı kitabı ile kendini tanıttı.
Bundan sonra yazdığı şiirler; Çınaraltı, Tanrıdağı, Orhun, Özleyiş, Aras,
Orkun, Türkeli, Ocak ve Ötüken gibi milliyetçi ve Türkçü dergilerde
çıktı.
1944 ve 1953 yılları arasında yazdığı ham
şiirleriyle ünlü bir isim olan Ertürk, 1960’dan sonra şiiri tamamen bırakarak
kendini meslekî ve ilmî çalışmalara verdi. Şiirlerinde hece ve serbest
vezinlerinin ikisini de kullandı. Bir açık kalp ameliyatı sırasında öldü.
ESERLERİ:
ŞİİR: Zamane Kızları (1941), Kükreyiş
(1952), Özleyiş (1962), Gönlümce (1975).
ARAŞTIRMA-İNCELEME: Eğitimde Program
Geliştirme, Diktacı Tutum ve Demokrasi, Türkiye’de Bazı Eğitim Sorunları.
HAKKINDA: Fahri Ersavaş / Tanzimat’tan Bu Yana
Hamâsî Türk Şiiri Antolojisi (1997).
