Şair ve ressam (D. 1 Ocak 1935, Trabzon – Ö. 22 Haziran 2003,
İstanbul). Küçük yaşta babasını yitirdi. İlk ve ortaöğrenimini memleketinde
tamamladıktan sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesini (1966) bitirdi. Otuz
yıl jinekolog hekim olarak Trabzon’da görev yaptı. 1990’ların başında
İstanbul’a yerleşti. Bir kalp yetmezliği sonucunda öldü.
1960’larda, yayımlanmasına katkıda bulunduğu Kıyı
dergisinin daha sonra sanat danışmanlığını ve yayın yönetmenliğini üstlendi.
Şiir ve yazıları Hakimiyet (Trabzon) adlı yerel gazete ile Kıyı,
Yazko Edebiyat, Karşı Edebiyat, Varlık, Genç Öğretmen, İstanbul, Türk
Sanatı, Güzel Yazılar ve Şiir Ülkesi dergilerinde yayımlandı. Son
Haber, Yenigün, Karadeniz ve Kuzey Haber gibi yerel gazetelerde köşe
yazıları yazdı. Resim ve ebru çalışmaları yaptı, sergiler açtı.
“Bildik bir gidişti onunkisi, ipuçları önceden verilmiş: ‘ben
gündoğdu sanımer karşınızda/ sakladım şiirlerimi sizden bağışlayın/ utancın en
uzun savaşı susmak/ daralsa da yüreği insanın’. Lirik bir dille yazdığı
şiirlerinde, insanı ve doğayı tarihsel bütünlük içinde anlatma çabası sezilir.
Kendi yaşamından ve çocukluğundan belirgin izler taşıyan ‘çocuk’ imgesi ise
şiirinde ağırlıklı bir yer tutar. Az ve öz üreten bir ozandı.” (Attila Aşut)
ESERLERİ (Şiir):
Karayelin Sürüleri (1987), Suyun İnce Sesinde (1991).
KAYNAK: Hasan Akarsu / Şiirler Değdi Sevdaya (2000), İhsan Işık / Resimli ve Metin
Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).