Mutasavvıf, şair (D. 1846, Kot-kaşini / Şeki / Dağıstan - Ö. 1905,
İstanbul). Asıl adı Hafız Mehmed Sebâteddin’dir. Ailesi 1850’de Kars’a göçtü.
Anne ve babası burada ölünce Erzurum’a gitti ve Arapça, Farsça öğrendi.
Kur’ân’ı hıfzetti (ezberledi). 1867’de Amasya’ya taşındı. Şeyh Hazma Nigârî’den
Emsile, Tasavvurât ve Tasdîkat okudu. Bu zatın dersleri kesmesi
sebebiyle Seyyid Mir Hasanü’l-Hüseynî’nin derslerine devam ederek icazetname
(yeterlilik, diploma) aldı. Şeyh İsmail Şirvanî’nin damadı İsa Ruhî Efendi’nin
tefsir (Kur’an-ı Kerim yorumu), hadis (Peygamber’in sözleri) ve usûl (başlangıç
bilgisi) derslerine devam etti. Amasya’da otuz yedi yıl Şirvanî türbedarlığı ve
imamlık yaptı. Ölüce Şirvanî türbesinin civarında toprağa verildi. Dîvan’ı
1905’te İstanbul’da basıldı.
KAYNAK: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c.
IV, 2002), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
