Gazeteci,
yazar, televizyon yapımcısı, yönetmen (D. 26 Mart 1954, İstanbul - Ö. İstanbul, 9 Kasım 2013, İstanbul). Ses
sanatçısı Ulaş Can Ay’ın babası, ses sanatçısı Şükran Ay
ile sihirbaz ve gösteri sanatçısı Turan Ay’ın oğludur. Çocukluk yılları
İstanbul Üsküdar Selamsız’da geçti, Marmara Üniversitesi İktisat ve İdari
Bilimler Fakültesi ile İstanbul İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’nde eğitim
gördü.
Gazeteciliğe muhabir olarak 1974 yılında “Dünya” gazetesinde başladı. Sonraki
yıllarda birçok gazete ve dergilerde çalıştı, köşe yazarlığı yaptı. Televizyon
hayatına ise, Mehmet Ali Birand’ın
yapımcısı olduğu “32. Gün” programında başladı. 1993 yılında kendisi “A Takımı”
adlı bir haber programı yapmaya başladı ve bu programı on beş yıl sürdürdü.
Daha sonra çeşitli TV kanallarında “Savaş Ay’la Show Biz” ,”Savaş Ay’la
Tozlu Yollar”, “Savaş Ay’la Sokak Arası”, “Stüdyo 4”,
“Savaş Ay’la Muhabir” gibi programlar yaptı. “A Takımı” programı ile
açtığı Ağrı / Doğu Beyazıt’a okul kampanyasında bir gecede tam 1 trilyon (eski
TL) para toplayarak adından uzun yıllar söz ettirdi. Bunun yanı sıra
yapmış olduğu “Beyaz Tebeşir” kampanyası ile yine birçok çocuğun okumasın
yolunu açtı. “Dansöz” adlı filmin yönetmenliğini ve senaryo yazarlığını da yapmıştı.
Savaş Ay, gazetecilik ve televizyonculuk meslek dallarında
600’den fazla başarı plaketi ve ödünün sahibiydi. Bu ödüllerden en ilginci
ve kendince en önemlisi, travesti kılığına girerek onların yaşadığı bir
takım zorlukları gözler önüne serdiği haberle aldığı “1992 Türkiye Gazeteciler
Cemiyeti Yılın Gazetecisi Ödülüdür. Ayrıca, yaptığı tüm haber ve yaşadığı
deneyimlerin meyveleri olarak yazdığı altı kitabın sahibidir.
Kendisini şöyle
anlatırdı: “Daha ilkokuldayken, dedem Çamur
Şevket’in manav dükkanında özenle dizdiğim elmalar ve müşteriye
verdiğim fazladan para üstleri sayesinde, alnımın teriyle kazandığım
aşırmacalardayken ellerim, kulağımı tabure sohbetlerinden kalına bir ‘çenebaz
çamur’um… Bunları bir kenara bırakırsak; esasında ben
yalnızca, 1954 Mart'ının bir sis çocuğuyum... Doyar mıyım ki zafere? Düşler
görürüm ayaküstü... Şöyle bir estirdim mi rüzgârımı dağılır düşlerimin sisi...”
Savaş Ay, on beş yıl mücadele ettiği kanser hastalığına
yenik düşerek, 9 Kasım 2013 tarihinde İstanbul’da öldü.
ESERLERİ:
Ay Hikâyeleri, Göz Tanığı, Ara Sokak, Sokak Çocuğu, Çamur Şevket’in Torunu, Anlat
Savaş Abi’ne.
KAYNAK:
Türkiye Yazarlar Birliği / Türkiye Kültür Sanat Yıllığı (2014), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar
ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).
