Şair ve
yazar.(D. 29 Mayıs 1938, Savaştepe / Balıkesir – Ö. 3 Temmuz 2011, Küçükkuyu /
Çanakkale). Tam adı Seyit Ahmet Uysal’dır. Manisa Gazi İlkokulunu (1950),
Savaştepe İlköğretmen Okulunu (1957) bitirdikten sonra ilkokul öğretmeni
olarak Geyikli, Çanakkale'de göreve başladı. 1958 yılında Yedek Subay olarak
askere gitti. Askerlik dönüşü Gökçesu Köyü , Gönen, Balıkesir'de tekrar ilkokul
öğretmenliği yapmaya başladı.
1968'de Gazi'den mezun olduktan
sonra İlköğretim Müfettişi olarak Yozgat'a atandı. 1968-1970 arası Yozgat'ta,
1970-1973 arasında Sorgun'da görev yaptıktan sonra Bursa'ya atandı. Burada
müfettişlik, yöneticilik, rehberlik uzmanlığı görevlerinden sonra 1980 yılında
müfettiş olarak Balıkesir'e atandı.
İlköğretim
müfettişliğinden emekliye (1986) ayrıldı. Emekli olduktan sonra Balıkesir’e
yerleşerek kitapçılıkla uğraştı.
1990’lı yılların
sonlarında Balıkesir’de yayımlanan Yaklaşım ve Bursa’da yayımlanan Düşlem
dergilerinin kurucuları arasında yer aldı. Daha sonra birkaç yıl Ankara’da
yaşadı. Sonraki yıllarında yaşamını ve çalışmalarını, vefatına kadar Balıkesir’in
Altınoluk beldesinde yerleştiği bir köyde sürdürdü.
Balıkesir’in
Edremit ilçesinde defnedilmiştir. Sağlığında Edebiyatçılar Derneği, Türkiye
Yazarlar Sendikası ve Dil Derneği üyesiydi.
Edebiyata,
1960’lı yıllarda şiirler yazarak başladı. İlk ürünlerini Ilgaz, Şairler
Yaprağı, Demet, İmece, Çaltı, Türk Sanatı ve Varlık’ta yayımladı.
Daha sonra, şiir, hikâye ve eleştirilerini; Yeni Dönem, Yansıma, Yelken, kendi
çıkardığı Çocuklara Öykü (1975, 4 sayı) dergileri ve Yeni Ortam, Cumhuriyet,
Politika, Akşam, Yeni Halkçı gazetelerinde yayımladı. Yeni Toplum,
Dönemeç, Türk Dili, Sesimiz, Oluşum, Türkiye Yazıları gibi dergilerde
eğitim, edebiyat ve çocuk kitapları üzerine yazılar yazdı. Çocuklar için pek
çok masal, öykü, şiir ve roman yazdı. 100’e yakın çocuk kitabında imzası var. Yaban
Kedisi adlı kitabı, 1989 yılında Almanya’da Türkçe ve Almanca olarak
okurlarla buluştu. 1990’lı yıllarda, çocuk edebiyatına dönük çalışmalarının
yanı sıra, yeniden şiire ağırlık vermeye başladı. Ardıçkuşu, Bahçe, Damar,
Kıyı, İnsan, Morca, Çağdaş Türk Dili, Pencere, Söylem, Yaşasın Edebiyat,
Şiir-lik gibi dergilerde şiir ve yazılarıyla yer aldı.
Ahmet
Uysal, Harç Kovası ile 1975 yılında Antalya Festivali Hikâye
Yarışmasında mansiyon, 1992 yılında Çankaya Belediyesi - Damar dergisinin
ortaklaşa düzenlediği yarışmaların çocuk şiiri dalında ikincilik aldıktan
sonra, Suyla Sınanmış Şiirler (Uzak Yazlarda adıyla kitaplaştı)
dosyasıyla 1998 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülünü, Acının Gümüşü ile 1999
Yunus Nadi Şiir Ödülünü kazandı. 1992’de Kırmızı Fare Çocuk Dergisi Öykü
Yarışmasında çeşitli öyküleriyle başarı ödülü aldı.
“Ahmet Uysal da şiiri aşka dönüştürenlerden,
şiiri aşkla eğirenlerden. Hayatla şiir arasında güzel bir bağ kurmuş, tozunu
almış dizelerin, şiir evine girmiş yatmış. Onun Küçüksu’daki yazlığına konuk
olduğumuzda bunu hissetmiş, gözlerindeki şiir pırıltısını görmüştüm. Şiirin
ipine tutunmuş yüzüyordu. Ama temiz bir ırmakta. (…) (Betül Tarıman)
ESERLERİ:
Şiir: Sularla (1994),
Uzak Yazlarda (1998), Acının Gümüşü (1999).
Antoloji: Mapusane
Şiirleri Antolojisi (1974).
Çocuk Kitabı: Alaca
Baykuş - Çöpçü Martı - Yaban Kedisi - Çöp Toplama Yarışı - Mağara
Gölünde Serüven (Öykü, 1999), Keloğlan’ın Diliyle (Masal, 1977), Altın
Tüylü Sincap (1978), Anası Bulut Babası Yağmur - Ayda Yaz Uykusu (Roman,
1999), Eğri Büğrü ile Tepesi Delik (Şiir), Kuşgölü’nde Günler (1996).
KAYNAKÇA: TDE Ansiklopedisi (c. 8, 1976-98), İbrahim Oluklu /
"Kırılan Dal, Örselenen Çiçek" (Bir Yeni Biçem, Ocak 1995, sayı: 21),
Vedat Yazıcı / Sözümüz Şairlerden Şiirlerden (1997), Mustafa Emre / Şiirin
Yakınlığı, Sıcaklığı (Cumhuriyet Kitap, 24.6.1999), Ali Taş / Uzak Yazlarda
(Cumhuriyet Kitap, 1.7.1999) - Uzak Yazlarda (Cumhuriyet Kitap, 18.5.2000),
Nahit Kayabaşı / Ahmet Uysal’
Gözleri
güz ırmağıydı
Geceleri
yıkandığım
Saklı
düşlerin kaynağı
Su
toprak yıldız ve kadın
Bir
uçurumdan sızardı
Mavi
otlar arasından
Ot
çiçek ve kum kokardı
Ki
tanırdım kokusundan
Büyük
ıssız bir parıltı
Yaz yeli
gibi usulca
İpekten
bir kuş kanadı
Alırdı
beni koynuna
Savruldu
çöktü uçurum
Mavi
ladinler çürüdü
Ondan
bana kalan yorum
Aşktı
yaşamdı ölümdü.
ŞİİRİN GÜZ YOLCULARI
Ahmet UYSAL
Şiirin güz yolcularıdır onlar
Ansızın gelirler gece gelirler
İzmir’den Ankara’dan gelirler
Onlardan kalmıştır belki de
Bu erkenci güz zamansız yağmur
Ankaralı şairler incelikli bıçkın
İzmirli şairler hırçındırlar biraz
Bir yıldız serpintisi gibi geceye
Kitaplarını ve adlarını bırakırlar
Gülten Akın, hepimizin güzel ablası
Da geçmiş olmalı ki buralardan
Eski ahşap evlerin buğulu camlarına
Rüzgârla yazılmıştır adı
Şiirin güz yolcularıdır onlar
Bursa’dan Eskişehir’den gelirler
Ansızın dergi düşleriyle gelirler
Akla ziyan rakı içerler
Kim toplar bilinmez ceplerinden
Kayan yarım kalmış dizeleri
Onlar ki adlarıyla güzeldirler (*)
(1)
Yaklaşım, yıl: 1, sayı: 11, Ocak 1996.