Şair (D. 10 Şubat 1844, Nevşehir – Ö. 3 Mart 1892, Kadıköy /
İstanbul). Ressam Feyhaman Duran’ın babasıdır. İlköğrenimini Nevşehir ve
Kayseri’de yaptı. Daha sonra İstanbul’a gitti. On iki yaşındayken Enderun’a
(Saray mensuplarına eğitim verilen okul) kaydoldu. Üç yıl Mekteb-i Mülkiyeye
(Siyasal Bilgiler Okulu) ve Dârülfünun (üniversite)’da hikmet-i tabîiye (tabiat
bilgisi), kimya ve mevalid (doğuşla ilgili) derslerine devam etti. 1857’de
Enderun hademeliğine (Saray görevlisi), peşinden Enderun Mektebi inşa (yazı
dersi) öğretmenliğine atandı. Basiret gazetesine yazdığı bir yazıdan
dolayı Kayseri ve Yozgat’ta ikamete mecbur tutuldu. 17 Temmuz 1882’de padişah
iradesi ile İstanbul’a getirildi. Önceki memuriyetine iade edildi.
ESERLERİ:
Levhatü’l-Kavâid (1866), Güvâh-ı Dil (1874), Hayri Bey Kütüğü
(1886), Mesnevî Tercümesi (Yarımdır), Hayrü’l-Lügat
(Türkçe-Arapça-Farsça, manzum), Âdâbü’l-Mülûk, Âdâbü’l-Üdebâ, Bahrü’l-Kâfiye.
KAYNAK: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır Türk Şairleri (c.
II, 2000), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
