Besteci, sinema
oyuncusu (D.1924, Kırkpınar [Heredan]
köyü / Dicle / Diyarbakır – Ö. 23 Ağustos 2002, İstanbul). Ermeni asıllı bir
aileden olup, asıl adı Samuel Uluç'tur.. Babası Mığırdiç ve annesi Enna 1927
yılında Diyarbakır’a gelerek Hançepek Mahallesi’ne yerleşmişlerdir. Babası
Mığırdiç (Taşcı Zifkar) “Maraşal” lakabı ile anılmış ve Türk halk musikisi
sanatçısı olan arkadaşı Kenan Menekşe’nin babası Garabet (Bube) ile beraber
taş oymacılığı yaparak geçimini sağlarken annesi Enna da puşucuların yanında
çalışmıştır.
Çocukluğu döneminde de insanları
güldüren ve çok şakacı olan Sami Hazinses zamanla çok iyi puşu ustası olmuş ve
poşu tezgâhlarında çalışırken şarkılar ve türküler okumuştur. Sesinin güzel ve
hazin olmasından dolayı arkadaşları kendisine Hazinses olarak hitap etmeye
başlamış ve o da adı ve soyadını “Sami Hazinses” olarak mahkeme kararıyla
değiştirmiştir.
1947 yılında Diyarbakır Musiki
Cemiyetine intisap etmiş ve Celal Güzelses'in talebeleri arasında yerini
almıştır. Cemiyette musiki bilgisini artırmış, Türk Sanat musikisini çok iyi
icra eden Sami Hazinses’e bir gün Celal Güzelses şunu söylemiş: “Önce Diyarbakır musikisini öğrenin, ondan
sonra başka yörelerin eserlerini okuyun.”
Diyarbakır’da Gül isimli bir kıza
gönül veren Sami Hazinses, sevdiği kız olan Gül’ün üzerine “Bir gül gibi
kıvraksın” (Yeter Ağlatma Beni) eserini yapmıştır.
1952 yılında üç samimi arkadaş
olan Sami Hazinses, Sobacı Antranik ve Hüsnü İpekçi bir iş bulup çalışmak ve
musiki bilgilerini artırmak için Diyarbakır’dan İstanbul’a gitmeye karar
verirler. İlk defa geldikleri İstanbul’da 15 gün iş ararlar. Antranik bir
bisiklet tamircisinin yanında iş bulur. Sami ile Hüsnü iş bulamazlar. Paraları
bitince, Hüsnü İpekçi Sami Hazinses’e “Sami paramız bitti biz burada perişan
olacağız, en iyisi gel Diyarbakır’a dönelim” der. Sami, Diyarbakırlı Bir Ermeni
olan Terzi Ağop’un kendisine iş bulacağını ve Diyarbakır’a dönmeyeceğini
belirtince Hüsnü İpekçi Diyarbakır’a döner. Sami de Terzi Agop’un İstiklal
Caddesi üzerindeki Mis Sokağı ile Bekâr Sokağı arasında bir binanın ikinci
katında bulunan terzi dükkânında vakit geçirir. Boş zamanlarında yazdığı
şiirleri bestelemekle uğraşır.
Terzi Agop’un önerisiyle Sami
Hazinses, 1953 yılında Mahir Canova’nın yönettiği, Muhterem Nur, Cüneyt Gökçer,
Altan Karındaş ve Atıf Kaptan’ın oynadıkları “Kara Davut” filminde
Sami Hazinses’e küçük bir rol verilir ve böylece sinema oyunculuğu başlamış
olur.
1960 yılında film yapımcısı Mümtaz
Alpaslan, Metin Erksan yönetiminde Sezer Sezin, Kenan Pars ve Erol Taş’ın rol
aldığı “Şoför Nebahat” filmini çektirecektir. Bu filmde filmin
içeriğine ait bir şarkının da sözü ve müziğinin yapılması gerekmektedir. İyi
bir söz yazarı ve besteci olan Sami Hazinses bu filmin müziğini de yapar.
Şoför Nebahat filmindeki şarkının
sözleri şöyledir:
“Haydi Nebahat abla
Dodge arabana atla
Dümenimiz yolunda
Gazla ablacığım gazla
Taksim, Şişli, Sarıyer
Durmadan gider
Ablacığım no’lur
İstinye’de duruver
Saçları dalga dalga
Canım Nebahat abla
Sevgilim İstinye’de
Gazla ablacığım gazla”
“Bir
dilbere müpteladır deli gönlüm” adlı eserini Zeki Müren, “Dağlar beni dağlar beni” adlı eserini
Diyarbakırlı hemşerisi Şükrü Osmanoğlu, “Derdimi
kimlere desem” adlı eserini Sevim Tanürek, “Yeter ağlatma beni (Bir gül gibi kıvraksın) adlı eserini Müslüm
Gürses plağa okumuştur. Yine sözü ve müziği Sami Hazinses’e ait olan “Çaya iner ağlarım” ve “Aman hasta düştüm gurbet elde” adlı
eserleri de plağa okunmuştur.
Hazinses, son yıllarında Göztepe
Semiha Şakir Huzur Evi’nde kalıyordu. Fenalaşarak Haydar Paşa Numune
Hastanesi’ne kaldırılan Sami Hazinses yoğun bakıma alındı ve 23 Ağustos 2002
Cuma günü saat 15.30 da vefat etti. Cenazesi önce Surp Takavur Ermeni Kilisesine
götürülerek tören yapıldı, ardından Hasanpaşa’daki Ermeni Mezarlığına
defnedildi.
HAKKINDA: Cem Gürzap / İz Bırakanlar, Şevket Beysanoğlu / Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları (c. 4, 2003), Vedat Güldoğan / "Hazinses, Sami" (İhsan Işık / Diyarbakır Ansiklopedisi, 2013), İhsan Işık /Geçmişten Günümüze Diyarbakırlı İlim Adamları Yazarlar ve Sanatçılar (2014) .
