ÖZER YELÇE
Gazeteci, yazar (D. 1945, İstanbul
- Ö. 23 Mayıs 2011, İstanbul). Hurriyet gazetesi yazarlarından Ayşegül Domaniç
Yelçe, eşidir. Kadıköy Maarif Koleji ve Gazetecilik Enstitüsü’nü bitirdi. Milliyet ve Hürriyet gazetelerinde çalıştı BBC, WDR ve Amerika’nın Sesi gibi
birçok uluslararası basın yayın kuruluşunda Türkiye ve Ortadoğu muhabirliği
yaptı. uzun yıllar NTV Radyo’da klasik müzik ve sinema programları hazırlayıp
sundu.
Yasar Holding Başkanlık Basın
Temsilciliği ve Sabancı Holding Kurumsal İletişim Direktörlüğü gibi görevlerde
bulundu. 1992’de Elit İletişim’i kurarak uluslararası tanıtım ve iletişim
danışmanlığı yaptı. 23 Mayıs 2011’de İstanbul’da öldü. çok sayıda gazetecilik
ödülü, basılı kitapları ile çok sayıda çevirisi vardır.
Sürekli basın kartı sahibi olan
Yelçe, 2008-2010 arasında Basın Konseyi Genel Sekreteri’ydi.
Vefatı:
Hayatını kaybeden gazeteci Özer
Yelçe’nin cenaze törenine kas hastası eşi ile kızı tekerlekli sandalyeyle
katıldı. Eşi Ayşegül veda yazısında, “Bir engellinin eşi olmak çok daha zor”
dedi
Akciğer kanseri nedeniyle hayatını
kaybeden Milliyet eski dış haberler müdürlerinden Özer Yelçe dün son
yolculuğuna uğurlandı. Özer Yelçe’nin uzun yıllar tedavileri ve bakımlarıyla
yakından ilgilendiği kas hastası eşi Ayşegül Domaniç ile yine aynı rahatsızlığa
yakalanan kızı Zeynep, cenaze törenine tekerlekli sandalyeyle katıldı.
66 yaşında hayata gözlerini yuman
Özer Yelçe’nin cenazesi dün öğle saatlerinde Üsküdar Karacaahmet’teki Şakirin
Camii’ne getirildi. Cenazede Yelçe’nin kas hastası eşi Ayşegül ve kızı Zeynep
taziyeleri tekerlekli sandalyede kabul etti. Anne kız tabutun başından
ayrılmazken, acılı eş Ayşegül Yelçe zaman zaman başını tabuta dayayarak gözyaşı
döktü.
Cenaze namazı sırasında da anne
kız Yelçeler ön safta yer aldı. Törene, Yaşar Kemal, Mehmet Ali Birand, Tarhan
Erdem, Coşkun Aral, Orhan Ayan ve Teknosa Genel Müdürü Mehmet Nane’nin de
aralarında bulunduğu birçok kişi katıldı. Yelçe’nin cenazesi öğle namazını
müteakip kılınan cenaze namazının ardından Karacaahmet Mezarlığı’nda toprağa
verildi.
Çok yönlü gazeteci
Eşinden son mektup
Ayşegül Domaniç Yelçe,
“hürriyet.com.tr”deki “Veda” başlıklı yazısında son yolculuğuna uğurladığı
eşiyle ilgili olarak şunları yazdı: “Engelli olmak çok zor, ama inanıyorum ki,
bir engellinin eşi olmak çok daha zor. Bir davete giderken eşini yanında
götürememek, canı istediğinde onunla yürüyüşe çıkamamak, dans etmeyi çok
sevdiği halde, artık o dans edemediği için dansı reddetmek ya da her gece ona
suyunu ve ilacını verirken kendisi hasta olduğunda bir bardak su bile
isteyememek hiç de kolay değil. Ben çok şanslıydım. Kırk bir yıl beni mutlu
etmek için uğraşan çok güzel bir insanla aynı yastığa baş koydum. Giderken
içimdeki bir şeyleri de birlikte götürdü. Ne olduklarını tam tarifleyemediğim
bir şeyleri... Ama geride çok güzel şeyler de bıraktı, herkese nasip olmayacak
güzel şeyler...”
Her geçen gün onu daha sevdi
Tarhan Erdem de, Radikal’deki
yazısında Özer Yelçe ile eşi arasındaki aşkı ve bağlılığı şöyle anlattı:
“(...) Özer, gazeteciydi; hep
habercilik yaptı; Sami Kohen, Milliyet’te dış haberler şefliğini ona bırakarak
ayrıldı. Özer’i anlatmadan önce eşi sevgili Ayşegül’ü tanıtmalıyım: 40 yaşıma
yaklaşırken, Şişecam’a bağlı bir şirketin kuruluş aşamasına katıldım. Yeni
evlenmişti, eşiyle tanıştırdı; o dönemimde Özer bana çocuk gibi genç göründü.
Âşıktılar; kırılmasından korkar gibi dokunurlardı birbirlerine. Gözlerini
birbirlerinden ayırmazlardı, hayranlıklarını size söylemezlerdi, hissederdiniz.
Hemen bir kızları oldu.
Böyle bir aşkı yaratan kıskanç
olur; ikisi de sonsuz bir imtihana girmeliydi. Masalı izlemeye bundan sonra
başladım: Kahramanlarımıza bu aşkı veren, kıza öyle bir dert vermeliydi ki, ona
âşık oğlan ne yaparsa yapsın derdi yenip kıza kavuşamasın!
Ayşegül’ün içinde gizlenmiş bir
hastalık ortaya çıkıyordu; kasların kemiğe bağlandığı yerler zamanla yavaş
yavaş eriyecekti. Bir basit soğuk algınlığı bile, hareket kabiliyetlerinden
birini alıp götürebilirdi. Hastalığın nedeni bilinmiyordu, tabii tedavisi de...
Özer ise, her geçen gün onu daha
fazla sever hale geldi. Her ihtiyacını anlıyor, çabalıyor, uğraşıyordu!
İnanılmaz bir ilişki, görmediğim bir bağlılık vardı aralarında. Sonra
tekerlekli sandalye dönemi başladı. Özer’de umut devam etti; olup olmayacağını
düşünmeden, bir gün ‘iyileştiğinde’ neler yapacağını, mizah katarak anlatırdı.”
KİTAPLARI
Yaşanmamış Pazarlar, Güven
Yılları, Hayal Mektuplan, Sabancı Ailesi Soyağacı Kitabı.
KAYNAKÇA:
Gazeteci Özer Yelçe vefat etti (bik.gov.tr, 23.5.2011), Engel tanımayan bir
aşka acı veda (milliyet.com.tr, 17 Mayıs 2011), Türkiye Yazarlar Birliği / Türkiye
Kültür Sanat Yıllığı (2012), İhsan Işık / Resimli ve
Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12,
2017).