Süleyman Erguner

Neyzen, Müzisyen

Doğum
02 Ağustos, 1902
Ölüm
01 Aralık, 1953
Burç

Neyzen, besteci (D. 2 Ağustos 1902, İstanbul – Ö. 1 Aralık 1953, İstanbul). Babası Sul­tan Selim Camii müezzinlerinden Hâfız Hasan Efendi, annesi Dürriye Hanım'dır. Babasının vefatı üze­rine erken yaşta Sultan Selim Camii'ne müezzin oldu (1913). Caminin başimamı Sadet­tin Kaynak'tan mûsiki öğrenmeye baş­ladı. I. Dünya Savaşı’nın olum­suzluklarına rağmen rüşdiye öğrenimini tamamladı. 1927 yılında müezzinlik görevinden ayrılıp İnhisarlar İdaresi'nde memur olarak ça­lışmaya başladı. Aynı yıl İstanbul'dan ay­rılarak bu kurumun Keskin, Karaman, Kütahya, Çarşamba, Burdur müdürlük­lerinde bulundu. 1942'de İstanbul'a dönerek önce Tekel Genel Müdürlüğü'nde şube müdürlüğüne, daha son­ra da Cibali Tütün Fabrikası sicil âmirliğine atandı. Cibali fabrikasındaki görevi sırasında vefat etti ve Edirnekapı Şehitliği'ne defnedildi.

Hüseyin Fahreddin Dede'den sonra son devrin en iyi neyzeni kabul edilen Süley­man Erguner sesinin güzelliğiyle de tanındı. Küçük yaşta katılmaya başladığı mûsiki toplantılarında, devam ettiği tekke ve mevlevîhânelerde ilk mû­siki bilgilerini aldı. Neyzen Emin Efendi'nin (Yazıcı) teşvikiyle on altı yaşında ney üflemeye başladı. Kimseden ders almadan kendi gayretiyle ilerleyerek üslûp sahibi bir neyzen olmayı başardı. Anado­lu'da memuriyeti sebebiyle bulunduğu yerlerde cemiyetler kurarak mûsiki fa­aliyetlerine katıldı. İstanbul'a döndükten sonra evinde yapılan mûtat mûsiki toplantılarında devrin ünlü mûsikişinaslarını bir araya getirdi.

1944'te İstanbul Radyosu'nun ilk de­neme yayınları ile başladığı radyo ça­lışmalarına 1950'de hizmete giren ye­ni İstanbul Radyosu'nda devam etti. Bu kurumdaki çalışmaları sırasında vefatı­na yakın yıllarda ney, tanbur, ud ve ku­düm sazlarından oluşan Erguner Toplu­luğu adlı bir grup kurdu. İstanbul Rad­yosu'nda ve devam ettiği mûsiki top­luluklarında klasik Türk mûsikisi ve ta­savvuf mûsikisinin yeniden canlanması yolunda gayret gösterdi. Özel­likle mansur ve şan neyi üflemeyi ter­cih eden, neyde pürüzsüz ve kuvvetli dem sesleriyle tanınan Süleyman Ergu­ner aynı zamanda birçok talebe yetiş­tirmiştir. Bunlar arasında oğlu Ulvi Erguner ile Niyazi Sayın, Selâmi Bertuğ, Alâeddin Yavaşça ve Nevzat Atlığ en ta­nınmışlarıdır.

Neyzenliğinin yanı sıra bazı eserler de besteleyen Erguner'in altı ilâhi, beş şarkı ve dokuz saz eserinden müteşekkil yirmi bestesi bulunmakta­dır. Bunlar arasında Yahya Kemal Beyatlı'nın, "Ömrün şu biten neşvesi tâm ol­sun erenler" mısraı ile başlayan uşşak yürük semâisiyle güftesi Hacı Bayrâm-ı Velî'ye ait olan, "N'oldu bu gönlüm n'oldu bu gönlüm" mısrâı ile başlayan uş­şak ilâhisi de yer alır.

HAKKINDA: Fikret Akıncı / Süleyman Erguner ve Arkadaşları (Resimli Radyo Dünyası, Mart 1952), Ekrem Kongar / Bir Hâtıra (Milliyet, 1 Ağus­tos 1958), Mustafa Rona / Elli Yıllık Türk Musikisi (1970), Türkiye Ansiklopedisi (c. 3, s. 1111, 1974), Süleyman Er­guner / Ney: Metod (1986), Süleyman Erguner / TDV İslam Ansiklopedisi (c. 11, s. 301, 1995).

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör