Şair ve yazar, akademisyen, tıp doçenti
(D. 1953, Harput / Elazığ – Ö. 15 Ocak 2021, Elazığ). Halk şairi Mehmet Rasim
Ozan’ın oğludur. İlk, orta ve lise öğrenimini memleketinde tamamladı. 1971
yılında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesine girdi. 1974 yılında HÜ Tıp
Fakültesi Öğrenci Derneği Başkanı iken öğrenci olayları ve basın davaları
nedeniyle tutuklandı. Ankara, Kırşehir ve Niğde cezaevlerinde tutuklu kalarak
1978 yılında serbest bırakıldı.
12 Eylül 1980 askeri darbesinden
sonra Ceza Yasasının 163. maddesine göre tutuklanarak, 1981 yılında Mamak
Askeri Cezaevinde kısa bir süre tutuklu kaldı. Aynı yıl tıp öğrenimine Gevher
Nesibe Tıp Fakültesinde devam ederek 1986 yılında buradan mezun oldu. Balıkesir
İl Sağlık Müdürlüğünde göreve başladı, askerliğinden sonra 1990 yılında Kayseri
İl Sağlık Müdür Yardımcılığı görevine (1990-93) atandı. Erciyes Üniversitesi
Sağlık Bilimleri Enstitasande yüksek lisans yaptı.
Serbest hekim olarak çalıştı.
Çalışmalarını Fırat Üniversitesinde yardımcı doçent olarak sürdürdü. 1995
yılından itibaren doçent unvanıyla Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesinde öğretim
üyesi ve Deontoloji Anabilim Dalı Başkanı olarak görev yaptı.
Ozan’ın şiirle ilgisi çocukluk
yaşlarında başladı. Şiirleri 1977 yılından itibaren Türk Edebiyatı, Töre,
Doğuş, Hasret, Boğaziçi, Yağmur, Konevi, Hedef, Erciyes gibi dergilerde
yayımlandı. Yazı, resim, karikatür çalışmaları da olan Ozan şiirlerinde; vatan,
millet, aşk, ölüm ve doğa temalarına yer verdi. Türkiyeyi temsilen 1994 yılında
Struga Şiir Akşamlarına katıldı. Fırat Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesinde
Cuma Yıldız hakkında bir lisans tezi hazırladı.
Ahmet Tevfik Ozan, 15 Ocak 2021 günü
Elazığ’da vefat etti. Türkiye Yazarlar Birliği, İLESAM ve GESAM üyesiydi.
ESERLERİ:
Şiir:
Kâinat Şiiristan (1986), Dağlar Ardı Şiirleri (1990), Şeyma Ceylan Yüreği (1991), Dağlar Ardı Şiirler (2002).
Deneme:
Şiirden Taşan Sözler (1992).
Anı:
Taş ve Tebessüm.
Ahmet Tevfik Ozan İçin Ne Dediler?
“Dr. Ahmet Tevfik Ozan’ın
şiirleri öylesine ilâhi ürpertilerle dolu ki, insan bir anda kendi hiçliğini
hissediyor. Bir şiir kitabını andıran Kâinatta, ‘mavera’ odaklı şiirlerinde
Ahmet Tevfik Ozan, kelimeleri bir sarraf titizliğiyle bir araya getirir. Ölüm,
insan, sonsuzluk ilişkisini ‘Bir karpuz çekirdeği için / Hançer Hürriyet
demektir’ mısralarıyla doruklaştırırken, şiirin de hasını yakalar.” (Nurullah Genç)
KAYNAKÇA:
Hüseyin Üzmez / Ozan’ın Şairliği (Vakit gazetesi, Aralık 1993), Bizim Hece 2002
Şairler Antolojisi (2002), Osman Aytekin / Ozan’ın Şairliği (2002), Ahmet Otman
/ Bizim Ece Şairler Antolojisi 2003 (2003), Cuma Yıldız / Ahmet Tevfik Ozan’ın
Hayatı Eserleri Edebi Kişiliği ve Şiirleri Üzerine Tematik Bir İnceleme (Lisans
tezi, 2003), İhsan
Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2004) – Encyclopedia of Turkish Authors
(2005) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas. 2007).
Harput’da Buzluk’da: yaylada ardıç
Rüzgârın önünde kolsuz, kanatsız...
Kaya inlerinde, dağda, bayırda
Bir öfkeli yılan gibi insafsız
Rüzgârın önünde kolsuz, kanatsız...
Gönlünde dört mevsim bir yeşil sevda
Kızıl tohumları, benek benek taç..
Eğrilir, kırılmaz;tipide karda
Yalnız dertleşecek birine muhtaç.
Anlat... ey gönlümü kanatan Ardıç!
Çizdiğin gönülden sızan kan niye?
Kuru nar çiçeği...
Çocukluk düşü
Bir sararmış defter kimden hediye?
Eski günler şimdi; kanadında toz
Rüyada çırpınan kelebeklerin...
Ne kadar çok yakın, ne kadar uzak
Yaşadım dediğin saniyelerin...
Bir şeyler, mukadder... bir Eylül günü
Düşler denizine düşecek çocuk!
Renkler dalga dalga; ses, ışık ve nur
Yedi kat semadan Arz mavi boncuk!
Şimdi toprak:
Bir dost teni sarmakta Dostlar:
Fatiha’yla hatır sormakta...
Harput’da, Buzluk’da; yaylada Ardıç
Rüzgarın önünde kolsuz, kanatsız....
Şu satırları yoğun bur duygu bunalımı
içerisinde yazıyorum. İyi insanları bulmanın zor olduğu günümüzde, bir iyi
insanın ölümüne ‘vakitsiz’ dersem, acaba takdiri ilahiye isyan mı etmiş olurum
bilemiyorum?
Evet, Şair ve Doktor Ahmet Tevfik Ozan, bu
cuma günü kalp krizi sonucu aramızdan ayrıldı.
Daha iki gün önce bana mesajı vardı.
Kendisiyle sık sık konuşur, sıkça da bir araya gelirdik. Derviş mizaçlı bir
insandı. Bakın, ‘Yalan’ denen menhus bir hastalığa bulaşmamış bir insanın
onurlu duruşundan söz edeyim size: 12 Eylül öncesinin o karmaşık günlerinde bir
gün bir militan grubu kendisine silahlı
saldırıda bulunur. O da, Hacettepe Tıp Fakültesinde Öğrenci Derneği Başkanıdır.
Korunma amaçlı silah taşımaktadır. Bu defa karşılık verir. Şikâyet ederler
yakalanır ve yargılanır, Hâkim bu yiğit insanın olayda savunma refleksiyle
hareket ettiği kanaatindedir, hakkında bu yönde bir karar vermek istemektedir,
sorar:
“Evladım sen silahını onları korkutmak için
üzerlerine değil, yere sıktın değil mi?”
Benim can kardeşim onurlu bir insandır,
‘Hayır’ der, ‘Yalan söyleyemem, onlar bana saldırdıkları için doğrudan
üzerlerine sıktım”, karşılığını verir. Bereket ölen olmamıştır ama ortada bir
olay vardır. Hâkimin aynı tarzdaki yönlendirici sorusunu birkaç defa tekrarlamasına
rağmen, doğruluktan şaşmaz, tutuklanır, bir süre cezaevinde kalır. Çıkar ve
Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesinde tahsilini tamamlayarak sağlık alanında
hizmet vermeye başlar. Son görev yeri Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi’dir.
Ülkesini ve insanını seven, doktorluğu boyunca
kendisine ideolojik açıdan tavırlı olanlara bile hizmetinde kusur etmeyen,
Kuran'da; ‘Bir insanı kurtaran bütün insanlığı kurtarmış olur’, ilahi esprisine
bağlı bir hayat felsefesine sahip olan insandı.
Yeri dolar mı Ahmet Tevfik Ozan’ın?
Sanmıyorum. Ancak eserleriyle varlığını aramızda devam ettirecektir. Ruhu şad,
mekanı cennet olsun.
