Yazar, mimar. 14 Mart 1949, Ödemiş / İzmir
doğumlu. İzmir Özel Türk Koleji ve Orta Doğu Teknik Üniversitesini bitirdikten
sonra Amerika’da Pensilvanya Üniversitesinde lisansüstü eğitim gördü. İmar ve
İskân Bakanlığı (1963) ve Ankara Belediyesinde danışman olarak çalıştı. Bir
süre de fıkra yazarı ve Ankara Bürosu Şefi olarak Vatan, Politika, Güneş
gazetelerinde çalıştıktan sonra Karacan Yayınlarının Ankara Bürosunda görev
aldı. Çalışmalarını ODTÜ Mimarlık Fakültesi Endüstri Ürünleri Tasarımı
Bölümünde öğretim görevlisi olarak sürdürdü.
Korkmayın Hain Kurttan adlı denemesiyle TRT 1970 Kültür ve Bilim
Ödülleri Yarışmasında deneme dalı başarı ödülünü, Yunus Nadi 1973-74
yarışmasında birincilik ödülünü, Milliyet Sanat dergisinin deneme
yarışmasında üçüncülük ödülünü, Televizyonun Türk Toplumuna Etkileri adlı
incelemesiyle de 14. Karacan Armağanında birincilik ödülünü kazandı (1976).
ESERLERİ (Deneme-İnceleme):
TV’nin Türk Toplumuna Etkileri (1976), Kentlileşen Köylüler (1977), Toplum
ve İletişim (1981), Kentleşemeyen Ülke Kentlileşen Köylüler (1989),
Benim Sanatçılarım (1989), Yalçın Gökçebağ (1991), Ankaralama (1992),
Serap Demirağ (1995), Resim Satınalımında Ölçütler (1995), Görsel
Sanatlar ve İletişim (1996), Benim Sanatçılarım (1998), Her
Sözcüğün Bir Öyküsü Var (1998), Sinema ve Tasarım (1998),
Tanrıların Seks Öyküleri: Antik Dönemde Sanatta Cinsellik (2002), Seksin
Yeniden Doğuşu: Rönesans ve Sonrasında Sanat ve Cinsellik (2000), Fahişe
Yüzyılın Sanatı: 20. Yüzyılda Sanatta Erotizm (2002), Digital
Oynaşmalar: Sanal Cinsellik ve Sanat (2002), Ne Demek İstanbul: Bebek
Niye Bebek? (2004), Ne Demek Ankara Balgat Niye Balgat!? (2004), Kimdir
Nedir Kaçtır (2004), Ne Demek İzmir Buca Niye Buca!? (2005).
KAYNAK: TDE Ansiklopedisi
(c. 3, 1979), S.K. Karaalioğlu / Edebiyatımızda Şair ve Yazarlar (1986), Şükran
Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (1999), Her Sözcüğün Bir Öyküsü Var
(Kitap Rehberi, Aralık 2001), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
