Dil ve
edebiyat araştırmacısı, akademisyen, Türk Dili ve Edebiyattı Profesörü, yazar
(D. 18 Ekim 1942, Çankırı – Ö. 1
Kasım 2013, Ankara). Edebiyat araştırmacısı
Dehri Dilçin’in oğlu. İlk ve ortaöğrenimini Ankara’da bitirdi. Ankara
Üniversitesi DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü (1970) mezunu.
Önce aynı
bölüme Türkçe ve kompozisyon okutmanı olarak girdi, sonra Osmanlı Paleografyası okutmanı olarak Tarih
Bölümüne geçti. Yüksek lisans tezi: “Rûhi Divânı-Kasideler”. 1981
yılında asistan olarak Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Eski Türk Edebiyatı
Kürsüsüne atandı. 1984’te doktorasını
tamamladı.
Tez
konusu: “Hoca Mes’ ud, Süheyl ü Nevbahar, İnceleme-Metin-Sözlük”.
1987’de
yardımcı doçentliğe, 1996’da doçentliğe, daha sonra da profesörlüğe yükseldi.
1961-95 yılları arasında dönem dönem Türk Dil Kurumu sözlük çalışmalarına
katıldı.
Makale ve
manzumeleri Türkoloji Dergisi, Dil ve Tarih -Coğrafya Fakültesi Dergisi,
Journal of Turkish Studies / Türklük Bilgisi Araştırmaları (ABD), Türk
Dili, Osmanlı Araştırmaları dergileri ile Ömer Asım Aksoy Armağanı
(1978) gibi ortak kitaplarda yayımlandı. MEB Türk Ansiklopedisi’ne
maddeler yazdı.
ESERLERİ:
Araştırma-İnceleme: Örneklerle
Türk Şiir Bilgisi (1983), Mes’ud bin Ahmed, Süheyl ü Nevbahar -
İnceleme-Metin-Sözlük (1991), Studies on Fuzulî’s Divan/Fuzulî Divanı
Üzerine Notlar (2001).
Sözlük: Yeni Tarama
Sözlüğü (1983).
KAYNAKÇA:
TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001,
2004) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2007, 2009), Türkiye Yazarlar Birliği / Türkiye Kültür
Sanat Yıllığı (2014).