Şair (D. 1864, İskilip / Çorum - Ö. 1939, İskilip /
Çorum). İlkokul ve rüştiyeyi (ortaokul) İskilip’te bitirdi. Öğrenimini İskilip
ve Kastamonu medreselerinde sürdürerek, Kastamonu’da Ballıklı Hafız Ahmet Mahir
Efendi’den icazet (diploma) aldı. Uzun süre tefsir ve edebiyatla meşgul oldu.
Manastır ve Hakkari’de muhasebecilik görevlerinde bulundu. Tosya Malmüdürlüğü
ve Trabzon Defterdarlığı görevlerine atandı. Trabzon’dayken İttihatçıların ünlü
Maliye Nazırı Cavit Bey’i eleştiren bir şiir yayımladı. Bu şiiri nedeniyle
Hicaz vilayeti müfettişliğine sürgün olarak gönderildi. Hicaz’dan Konya
vilayeti defterdarlığına getirildi. Bu görevdeyken emekliye ayrıldı.
Emekliliğinde İstanbul’da Süleymaniye ve Fatih
medreselerinde tefsir ve fıkıh dersleri verdi. Millî Mücadele yıllarında
yeniden memurluğa dönerek Ganaim-i Harbiye ve Tasfiye Komisyonu
başkanlıklarında bulundu. Yaş haddinden emekli oldu. Resmi görevi nedeniyle
imparatorluğun hemen bütün yörelerini dolaşmasına rağmen felsefe, fıkıh,
edebiyat ve özellikle de şiirle uğraşmayı bırakmadı. Şiirleri divan
tarzındadır. Didaktik şiirlerinde felsefe, gazellerinde aşk, mey, sevgili
konusu önde gelir. Değişik alanlarda, bazıları basılı on dört kadar eseri
vardır.
BAŞLICA ESERLERİ:
ŞİİR: Divan-ı Hamdi (el yazması), Hicivnâme
(basılmadı).
ANI-ARAŞTIRMA: Diplomasiden Hikmet-i Siyâsiye (1912).
ÇEVİRİ: Tefsir-i Kadi Beyzâvi (7 cilt, basılmadı).
KAYNAK: Abdullah Ercan / 14.
Yüzyıldan Günümüze Çorumlu Şairler (1991).
