Halim Uğurlu

Şair

Doğum
10 Mart, 1926
Ölüm
25 Aralık, 2001
Eğitim
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü
Burç

Şair (D. 10 Mart 1926, Taşkent / Konya - Ö. 25 Aralık 2001, İstanbul). Oğullarından Babür Uğurlu (1955) şair, Tuluyhan Uğurlu (1963) piyanist ve bestecidir. Taşkent İlkokulu, Taksim Erkek Lisesi (1945), İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü (1950) mezunu. Öğrencilik yıllarından başlayarak yayıncılık ve ticaretle uğraştı.

İlk ürünleri 1945 yılında Büyük Doğu, Yenilik, Yeşil Giresun; sonraki yıllarda Edebiyat Dünyası (1949); 1963-69 arası Türk Dili, Papirüs, Son Çağ, Güney (1967-72), Soyut, Yansıma, Yenilik; 1987 yılından itibaren Türk Dili Dergisi (1992-2001) dergilerinde yayımlandı. 1970 yılında tek şiir dalında TRT Şiir Ödülünü aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN Yazarlar Derneği, Edebiyatçılar Derneği üyesiydi.

“Halim Uğurlu gerçek şiire bel bağlayanlardan biridir. Sözcükleri değerlendirip seçmesinde, şiirde iç ahenge önem vermesinde şiir çabası iyiden iyiye sezilir. (...) Çeşitli konulara eğilmiş bulunan Uğurlu, insana tasavvuf açısından yaklaşmaktadır. Anadolu’nun bir kentinde doğmuş olması, insanlara yakından bağlılığı ile beslenen şiirinde Anadolu insanının sevecenliğini buluruz.” (Muzaffer Uyguner)

ESERLERİ (Şiir):

Asya Baharı (1950), Değişim (1967), Gökağrı (1971), Türk’e Destan (1974), Zamanların Dili (1974), Kan Su Kesince (1979), Kıyamet Çiçekleri (1988), Sözcüklerde Uyanmak (2000).

KAYNAKÇA: Ruşen Hakkı (Işık gazetesi, 7.6.1974), Doğan Hızlan / Zamanların Dili ve Türk’e Destan (Hürriyet, 3.9.1974), Hasan Hüseyin Korkmazgil / Zamanların Dili / Kan Su Kesince (Tiyatro 76, sayı: 34; Sesimiz, sayı: 116, Mart 1979), Bayram İbrahim Bogovalı / Kan Su Kesince (Tan, Yugoslavya, 14.7.1979), Hasan İzzettin Dinamo (Yeni Ortam, 25.2.1975, 24.3.1977, 9.9.1979), Mübeccel İzmirli (Varlık, Ekim 1980), TDE Ansiklopedisi (c. 8, 1976-98), Atilla Özkırımlı / Türk Edebiyatı Ansiklopedisi (1982), Seyit Kemal Karaalioğlu / Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü (1982), Sennur Sezer / Türklerde Çiçek Sevgisi (Hürriyet, 8.12.1988), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Muzaffer Uyguner / Kıyamet Çiçekleri (Türk Dili Dergisi, Temmuz-Ağustos 2000), TBE Ansiklopedisi (2001), Birsen Pekçolak - Zeki Büyüktanır / Homeros’tan Günümüze A-nadolu Destanları (2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

 

ÇAĞIN BAŞUCUNDAKİLER

Nasıl bir çağa yöneldikse

Kurgumuz üşüdü

Uzandık camdan duvar diplerine

Uykumuz üşüdü

 

Unuttuk her şeyi geçmiş gelecek

Bir mavi boşlukta değirmi

Çöl yelleri kapsadı her yanı

Suyumuz üşüdü

 

Sıyrıldı doğasından rengi bakışların

Yaşamanın

Ve türkülerin

Yankımız üşüdü

 

Yaşamanın rengi diyorsun

Daha ne kala

Sürdürürüz bir eylemi çağlardan kovulmuş

Yazgımız üşüdü

 

Sözcükten sözcüğe vurduk

Dizeden dizeye kendimizi

İçin için yanmada kitaplarımız

Şiirimiz üşüdü

 

Nice sevi barındırdı yüreğimiz

Nice doğurgan parıltılı zaman

Işığıyla gökyüzü karanlığa kaydı

Tinimiz üşüdü

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör