Eğitimci, şair. 1964, Rize / Ardeşen / Yukarıdurak köyü doğumlu. Ürünlerinde Sükûtî imzasını da kullandı. Ardeşen Merkez İlkokulu’nu (1975), Rize İmam-Hatip Lisesi’ni (1982) ve Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü’nü bitirdi (1987). Askerliğini 1989 yılında Ankara’da yaptı. 1993 yılından itibaren sırasıyla Gaziantep’te (1993-95) sınıf öğretmeni, Artvin (1996) ve Kırklareli’nde (2003-) felsefe grubu öğretmeni olarak çalıştı. Okul müdür yardımcılığı ve müdür vekilliği görevlerinde bulundu. Halen Lüleburgaz Anadolu İmam-Hatip Lisesi’nde müdür yardımcısı ve uzman felsefe grubu öğretmeni olarak görevini sürdürmektedir. Gülay Önder ile evli; Betül, Ahmet Adil adlarında iki çocuk babasıdır.
Önder, lise öğrenciliği
yıllarında şiir yazmaya başladı. Milli
Gazete, Gürses, Güzelhisar, Mavi Dünya, Anafilya, Hicran, Hantek, Dareyn, Edebiyat Ufku, Viran ve Baha, Filbahar, Dilhâne, Sayha, Kahve Molası, Kayıp Edebiyat, Ozan Ağacı, Doğu Edebiyatı,
Kafiye, Müdafaa-i Hukuk, Mavi, Ortanca, Tay, Mavi Yeşil, Güncel Sanat, Genç
Kardelen, Kardelen, Hakses, Edepdağ, Maki, Somuncu Baba, Yüzakı, Berceste, Değirmen, Bizim Ece, Sevgi Yolu, Ekin Sanat, Üslup, Alkış, Müsvedde, Toşayad Kümbet, Bilim ve
Aklın Aydınlığında Eğitim, Kumru,
Kültür Çağlayanı, Altınoluk, Kundak, Berfin Bahar, Çıngı, Türk
Dili, Hayal Bilgisi, Töre, Şairçıkmazı, Afrodisyas Sanat,
Öğretmenim, Ozan, Aşkın E-Hali, Yöneticimiz ve Biz, Sunak, Vandal Yürek, Tmolos Edebiyat, Patika, Aydili, Sokak Arası, Çağdaş Türk Dili, Körfez’de
Edebiyat dergilerinde şiirleri yayımlandı. Şiirleri ayrıca; Turuncu
Antoloji (2008), Özgürlük (2008),
Kapadokya Şiir Antolojisi (Haz: Sabit
İnce, 2009) ve Bizim Ece Şiir Antolojisi
(Haz: Ahmet Otman, 2010) seçkilerinde yer aldı.
ESERLERİ (Şiir):
Niçin Ağlar Güller Bana? (2007), Canana Mektuplar (2009), Taşkın Üçlemeler (2017).
KAYNAK: Bilgi Formu (2014), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).
Ben
yâre yâr dedim de yâr demedi bana yâr
Önce
yâr dediğime sonra diyemem ağyâr!..
Cevrinde
nihayet yok, nazında bir karar yok
Yara
içinde yaram, nâr üstünde nârım var!..
Şikâyetim
yok benim yârden gelen cefâya
Bin
ömür ezâ çeksem cânım sevdâya akar!..
Kâlû
Belâ’dan beri ben benden vazgeçmişim
“Sevmek
ölmekle başlar!” Kucakla beni kabir!..
Kim
demiş ki Sükûtî mey içmez güzel sevmez
Bühtândır
söylenenler çünkü başım hep huşyâr!..
Gözlerin ümit
Saçların bahardı
Akşam kızarırdı yanaklarında
Donmuş vakitleri seyrederdim...
Düşlerim naftalin kokar
Hatıralar sandığında...
Saçlarını örüp duruyorum zamanın
Suskun gölgeme kızıyorum boyuna!..
İnsan, kendi karanlığını yaşıyor
Biliyorum, geceler de
morarır ayazda...
Ürpertiyor beni devasa kentler
Taş duvarlar arasında büyüyor yalnızlığım
Ağlamak hafifletmiyor ki hüznümü
Hâlâ açlıktan ölenler var!..
"Bir yürek neden kanar?" diye soruyor şair
Sahi, neden kanar?..
Dağlarıma kar yağıyor dört mevsim
Ölüyor Zümrüdüanka'm!..
Gidersen
Tadı
kaçar hayatın
Kar
yağar kente
Kediler
üşür!..
Gidersen
Mateme
bürünür gökyüzü
Bulutlar
ağlar
Yıldızlar
üşür!..
Gidersen
Gün
uzar
Gece
uzar
Hayaller
üşür!..
Gidersen
Zaman
durur
Ümitler
kurur
Sevdâlar
üşür!..
Gidersen
Bu
kent ölür
Kaldırımlar
yalnızlaşır
Ve
sokak lâmbaları üşür!..
Yiter her dem taze doğan sevdâlar
İçimde ihsan var, dışımda talan!..
El ayak çekilir iner perdeler
İçimde bahar var, dışımda hazan!..
Başka diyârlara göç eder kuşlar
Gözyaşı döker o kalpsız taşlar
Keder derya olur eğilir başlar
İçimde vuslat var, dışımda hicran!..
Akşam kasvetleşir gece hep uzar
Ecel ki her türlü oyunu bozar
Bırakmayın beni ne olur bîzar
İçimde sükût var, dışımda figan!..
Şâirler haykırır, oturmaz sus pus
Dünya hapishane ben de bir mahpus
Sanmayın almadım hayattan dürus
İçimde sükûn var, dışımda isyan!..
Ön yargı zirvede, artı yergiler
Ne mantık revaçta ne de bilgiler
Söküldü kalplerden aşklar, sevgiler
İçimde güneş var, dışımda boran!..
Ey Sükûtî dünya nihayet bulur
Merhameti maraz sayanlar olur
Yürekler hem nûru hem nârı bilir
İçimde yâren var, dışımda düşman!..
derin
acı izleri var insanlığın
yaşam
b/eşiğinde süreğen hüzün
niçin
çabuk kirlenir anılar
neden
boynu büküktür yılların
ölümün
kıyısındadır yalnızlık
hep
kuşku var gecenin kalbinde
kurşun
sıkılır kardeşliğimize
sevgiye
kurşun işler mi hiç
umudu
azık etmeliyiz artık
güneş
doğmadan ölüm yok bize
1
içimi kemiren kurttur yalnızlık
ne yapsan boşuna sevgilim
ölümden kurtulamayız!..
2
bilesin ki ey yâr
herkes kendine ölür
ben sana!..
3
aşkın huyudur
az güldürür
çok ağlatır!..
4
kuşatır ruhumuzu cefa
firar eder huzur
emzirir keder bizi...
5
yaşamak için direnmiyorsan
kardelenlere bakıp
utanmalısın....
6
saçını tarıyorum mehtabın
nasıl da umut kokuyor gece
rüzgâr çakırkeyif...
7
ölüm
alnımdan öptü beni
babam bile öpmezken!..