Şair ve yazar. 31 Ocak 1966, Amasya (merkez) doğumlu. İlkokul ve ortaokulu Amasya’da okudu. Amasya Lisesi (1983), Ankara Üniversitesi DTCF Fars Dili ve Edebiyatı Bölümü (1987) mezunu. Yüksek lisans (1989) ve doktora (1995) çalışmalarını aynı yerde tamamladı. Yüksek lisans tezi: “Câmî ve Subhatu’l-Ebrâr Mesnevisi”. Doktora tezi: “İdris-i Bidlisî - Selim Şahnâme”. 1988 yılından itibaren Ankara Üniversitesi DTCF’de öğretim üyesi olarak görev yaptı.
Yazı, şiir ve İran edebiyatından şiir çevirileri 1981’den
itibaren Aylık Dergi (Ankara), Ayane, Düş Çınarı, Edebiyat Ortamı,
Kardelen, Yedi İklim, Hece, DTCF Doğu Dilleri Dergisi, Nüsha (üç aylık
bilimsel araştırma dergisi, kurucu ve editör olarak) dergilerinde yayımlandı.
1995’te Hedef Radyoda kısa bir süre programlar hazırlayıp sundu. Vuslat
Dizeleri III adlı şiiri Eşref Ziya Terzi tarafından Yağmur adıyla
bestelendi. Türkiye Yazarlar Birliği (bir süre genel başkanı) üyesidir.
ESERLERİ:
ŞİİR: Hayret Makamında (1991), Düşde Yürüyen
Derviş (2004).
ARAŞTIRMA-İNCELEME: Farsça I (ders kitabı, 2000), İdris-i
Bidlisî (doktora tezi, inceleme metin-çeviri, 2001), İdris-i Bidlisi-
Selim Şahnâme (yay. haz. 2001).
ÇEVİRİ (Farsçadan): Arap Siyasi Düşüncesinin Seyri (Hamid
İnayet’ten, 1993), Kur’ân’da Keramet (Abdullah Cevadi Amuli’den, 1995), Can
Esintisi (Nasrullah Purcevâdî’den, 1998), Tezkire (Şah Tahmasb-i
Safevî’den, giriş ve çev., 2001).
SÖZLÜK: Osmanlıca Türkçe Sözlük (Ahmet Eryüksel ve
Derya Örs ile, 2004).
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2009).
Yuvamız ırmağın komşusu
Mümkün mü
Kimin gelir uykusu?
Ele ha ele
Ömür dolusu toprak
Nerden bakarsan dünya
Ömür dolu su
Ara ha ara
Gurbet köklerde
Kaçınılmazdır tırmanmak
yollara
Yeşil ve titrek
Ola ki bir yuva
Yağmur ha yağmur
Bulutlar terler
Uzayan dallar
Göğe bir koşu
Yine de bereket
Elde var hicret
(Düşte Yürüyen Derviş)
Şarkılar
söyleme bana, günümde değilim
Viran
olası hüzünler evinde kaldım
Kapımı
çalacak kim?
Senin
kalbinde nerdeyse uçup gidecek
Ürkek
bir güvercin uyuyor sevgilim
Ve
ben ayaklarımın ucuna basarak yürüyorum
Göğsümde
kalıyor, hançereme varmıyor sesim
Rüzgârlarıyla
birlikte içimdeydi yaylalar
Dünyayı
yerli yerinde tutan dağlardı benim bildiğim
Irmakları
bilirdim bir de; alttan alırdı köprülere karşı
Köprü
nedir bilmeyen denizleri senden öğrendim
Bir
ırmağı vardı çocukluğumun
Kalbimin
kıyısını yalayıp giderdi, azalırdı derdim
Ormanların
gölgesinden gelirdi suları
Sen
o ırmağı buharlaşırken buldun, değişti mevsim
Saldım
göğüs kafesimdeki bütün kuşları
Sen
kalbimi buharlaşırken buldun, ben eleğim sağmalara binip geri geldim
Öyle
de olsa şarkılar söyleme bana
Günümde
değilim
(Düşte Yürüyen Derviş)