Osmanlı dönemi devlet adamlarından, nazır,
şair ve yazar, hattat (D. 1803, İstanbul – Ö. 1874, İstanbul). Vakanüvislik ve Takvim-i
Vakayi Nazırlığı gibi döneminin oldukça önemli bilimsel çalışmalarında
bulunmuş, edip, şair ve hattat olarak tanınmış olan Recai Efendi, Maadin Kalemi
Başhalifesi Ahmet Nureddin Efendi’nin oğludur. Recaizade Celâl Ekrem ile
Recaizade Mahmut Ekrem bu zatın oğulları ve Ercüment Ekrem Talu da torunudur.
İlk tahsilden ve Hafız olduktan sonra on
altı yaşında babasının Kalemine girmiş, bir taraftan da cami derslerine devam
etti. Babıali kalemlerine girdikten sonra Serasker Halil Rifat Paşa’nın Dîvan
Kâtipliğini yaptı, Amedî Hulefalığında bulundu, 1848’de Vakanüvisliğe tayin
edildi. Bu görevden ayrıldıktan bir yıl sonra Takvimhane Nazırlığına getirildi.
O vazifede iken epeyce faydalı kitapların basılmasına hizmet etti. 1853’te bu işten
azledildi. İki sene işsiz kaldıktan sonra Maarif Meclisi Azalığına atandı. Daha
sonra Meclis-i Vâlâ Azalığında, Bosna ve İşkodra Kapı Kethüdalığında bulundu. İstanbul’da
öldü. Eyüp’te toprağa verilmiştir. Şairlikten ziyade iyi bir kâtip ve yazar olarak tanınmıştı.
Pek güzel ve çeşitli yazılar yazdığı gibi tezhip yapmak ve güzel ciltler
meydana getirmek gibi hünerlere de sahip di. Musikiden de anlardı.
KAYNAK: İbrahim Alâeddin Gövsa / Türk Meşhurları (1946).
