Sanat
tarihçisi, akademisyen, sanat tarihi profesörü (D. 1924, İstanbul – Ö. 28 Mayıs
2018, İstanbul). Galatasaray Lisesini bitirdikten sonra, sanat tarihçisi değil
tarihçi olmasını isteyen babası Mehmet Kâmil Efendi’nin isteğiyle Bizans Tarihi
okumak üzere Göttingen’e (Almanya) ve Berlin’e gitti. Berlin’de devam ettiği
üniversitede önce Almanca öğrendi (1944-45). Dönüşünde girdiği İstanbul
Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümünü bitirdi (1948), aynı yıl
bitirdiği bölüme asistan oldu. Bu üniversitede profesörlüğe kadar yükseldi.
1950-53
yılları arasında Prof. Arif Müfid Mansel’in yönettiği Side kazılarına katıldı.
1958-59 yıllarında Almanya’da bulundu. 1964’te İstanbul Üniversitesi Bizans
Sanatı Tarihi Kürsüsünde bölüm başkanlığına getirildi. Bu görevini emekli
olduğu 1991 yılına kadar sürdürdü. Almanya (1974) ve Fransa (1976 ve 1983)
üniversitelerinde konuk profesörlük yapan Eyice, Bizans sanatı araştırmalarının
yanı sıra Türk sanatının Avrupalılara tanıtılmasında da hizmet etmiştir.
Prof. Dr. Semavi Eyice, 28 Mayıs
2018 günü tedavi gördüğü Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma
Hastanesinde organ yetmezliği dolayısıyla yaşamını yitirdi.
En son 2011 yılında sanat tarihi
dalında Cumhurbaşkanlığı kültür ve Sanat Büyük Ödülüne layık görülen Eyice,
ayrıca Türkiye Bilimler Akademisi Bilim Ödülünün de sahibi olmuştu.
ESERLERİ:
Galata
ve Kulesi (1969), Karadağ
(Binbirkilise) ve Karaman Çevresinde Arkeolojik İncelemeler (1971), Bizans
Devrinde Boğaziçi (1976), Son Devir Bizans Mimarisi (1980), Türkiye’de
Bizans Sanatı (1982), Ayasofya (1983).
KAYNAKÇA: Dr. Mustafa Duman / Trabzon’u Anlatan Birkaç Kitap
(Cumhuriyet Kitap, 11.7.2002), İhsan Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2004)
– Encyclopedia of Turkish Authors (2005) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007), Prof. Dr. Semavi Eyice yaşamını yitirdi
(cumhuriyet.com.tr, 28.05.2018).
