Eğitimci,
yazar (D. 1883, San’a / Yemen - Ö. 6 Ocak 1920, İstanbul). Mustafa Sabit
Paşa’nın oğludur. Mercan İdadisi (lise) ve Mülkiye Mektebi (Siyasal Bilgiler
Okulu, 1907) mezunu. Paris Hukuk Fakültesindeki öğrenimini tamamlamadı.
İstanbul liselerinde edebiyat ve psikoloji öğretmenliği yaptı. II.
Meşrutiyet’ten (1908) sonra yayımladığı ve başyazarlığını yaptığı Vazife
(1912) dergisinde İttihad ve Terakki Fırkasının tutumunu eleştiren yazıları
nedeniyle dergisi kapatıldı. Sıkıyönetim mahkemesinde yargılandı. Savunmasını Binbir
Kuş Hikâyesi adlı kitapçığıyla yapmıştı. Eğitimle ilgili küçük ama özlü
eserler vermiş, tanınmış bir eğitimcidir.
ESERLERİ:
DERS
KİTABI: Anadil (1918), Kelime Usulü - Elifba.
OYUN:
Tongoz’un Rüyası (1918).
DİĞER:
Siyaset Yolları (1911), Teavün-i İçtimai (1911), Vazife-i
İsyan (1918), İaşede Kırk Beş Gün (tsz.), Bugünün Vazifesi
(tsz.).
KAYNAK:
Nüzhet Sabit: Hayatı ve Asarı (1920), T. Z. Tunaya / Türkiye’de Siyasî Partiler
(c. 1, s. 11-12, 280, 418-420), TDE Ansiklopedisi (c. 7), Mücellidoğlu Ali
Çankaya / Yeni Mülkiye Tarihi ve Mülkiyeliler (c. III, 1968), Yaşamları ve
Yapıtlarıyla Osmanlılar Ansiklopedisi (1999), Cüneyd Okay / Bir Meşrutiyet
Aydını: Nüzhet Sabit (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
