Yazar, ressam (D. 4
Ocak 1941, Gökören / Mudurnu / Bolu - Ö. 31 Aralık 2015, Kadıköy / İstanbul).
İlk ve ortaöğrenimini İstanbul’da tamamladıktan sonra İstanbul Eğitim Enstitüsü
Edebiyat Bölümünü (1960) bitirdi. Sinop, Erzincan, Sakarya ortaokul ve
liselerinde, en çok da İstanbul Erenköy Kız Lisesinde öğretmenlik ve
yöneticilik yaptı. Emekli olduktan sonra da yazarlık ve resim çalışmalarına
başlayan Özcan, yazdığı “” isimli kitabıyla büyük ilgi topladı.
Yazarlığı yanı sıra
çok iyi bir suluboya ustası da olan Celal Özcan, 30 Aralık 2015 günü
rahatsızlığından kurtulamayarak İstanbul'da hayata kaybetti. Özcan’ın cenazesi,
31 Aralık 2015 günü Bağdat Caddesi üzerindeki Selamiçeşme Camiinde kılınan öğle
namazının ardından Pendik Tavşantepe’de bulunan aile mezarlığına defnedildi.
İlk şiiri Ajans
Türk’te (1963), sonraki yıllarda şiir ve hikâyeleri; Çağrı, Varlık,
Güney, Yeni Adımlar, Türk Dili, Sanat Emeği, Kadıköy Life dergilerinde
yayımlandı. “Gökova’nın Yalazları” adlı hikâyesiyle 1975 Sabahattin Ali Hikâye
Yarışmasında ikincilik, 12. Antalya Festivali kapsamında düzenlenen hikâye
yarışmasında (1975) Gümüş Portakal Ödülünü, Düğüncüler adlı kitabıyla
1983 Nevzat Üstün Hikâye Başarı Ödülünü kazandı.
ESERLERİ:
Hikâye:
Gökova’nın
Yalazları
(1977),
Sokak Kedileri (çocuk hikâyeleri,
1980),
Düğüncüler (1983).
Roman:
Ovadaki Şenlik (masal-roman, 1981),
Sevgi Tuzak mı (1982).
Çocuk Kitabı:
Canım Kitabım (1989),
Pamuk Kız (1989).
Araştırma:
Gözbebeğim Göztepe.
KAYNAKÇA:
Yurt Ansiklopedisi (c. I, 1982), TDE Ansiklopedisi (c. 7, 1976-98), Seyit Kemal
Karaalioğlu / Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü (1982), Behçet Necatigil /
Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (c. 2, 2001),
İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009), Göztepe’nin “gözbebeği” Celal Özcan’ı kaybettik…
(kadikoy.life.com, 31.12.2015).