Hayati Vasfi Taşyürek

Şair

Doğum
17 Mayıs, 1931
Ölüm
20 Nisan, 1990
Burç
Diğer İsimler
Vasfî

Şair (D. 17 Mayıs 1931, Tanır kasabası / Afşin / Kahramanmaraş - Ö. 20 Nisan 1990, Ankara). Şiirlerinde ustası M. Ferahî Sağ’ın verdiği Vasfî mahlasını kullandı. Yüzbaşı Hüseyin Dede Efendi’nin çocuğu olarak dünyaya geldi. Resmi bir öğrenim görmeden kendi kendisini yetiştirdi. Politika ile ilgilenerek iki dönem Tanır Belediye Başkanlığı, ayrıca sendikacılık ve müşavirlik görevlerinde bulundu. 1964 yılında Afşin’de Efsus adlı bir gazete çıkardıysa da gazetesi uzun ömürlü olmadı. Şiirlerinde hece ölçüsünü kullandı.

“1980 yılı başlarından Tanır’dan kalkıp Ankara’ya gelmiş. Demetevler semtinde bir ev kiralamış. Hemen hemen haftanın yedi günü birlikte olurduk. Şair Cemal Safi’nin Aydınlıkevler semtindeki oto galerisinde, şiir okuya okuya çiğ köfte yoğururdu bize. Her şair gibi o da para sıkıntısı içindeydi. Gündüzleri, Demetevler postanesinin önünde telefon jetonu sattığını ölümünden sonra öğrenebilmiştik. Zaten kalp krizi de onu, Ulus’tan, satmak için telefon jetonu almaya giderken dolmuşun içinde yakalamış. Bize kalp rahatsızlığından bazen söz ederdi. Parası yoktu ki, bir hastaneye yatsın da açık kalp ameliyatı olsun. Evlâtlarından devamlı şikâyet ederdi. Hepsi de bir vurdumduymazlık içinde derdi. Bunu bir şiirinde şöyle dile getirmişti.

“Oğullarım damat gitti geline

Kızım vardı, verdim elin dölüne

Kaldım bir yaşlanmış hatun eline

Ben hizmet beklerim, o hizmet bekler” (Halil Soyuer)

ESERLERİ (Şiir):

Kalbimdeki Arzu (1951), Yedi Uyurlar Destanı, Dile Gelen Anadolu (1973), Acılar Bulutu, Ebesinin Oğlu, Gelin Başlı Dağlar, Türkmen Türküleri, Ülkü Tomurcukları (1976), Nazar (1992).

KAYNAK: TDE Ansiklopedisi (c. VIII, 1998), Cemil Çiftçi / Maraşlı-Şair-Yazar Alimler (2000), Halil Soyuer / Şair Dostlarım (2004), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

 

 

 

ŞİİR

Elden ne gelir, gülmedi güldürmedi canan

Hâl bilmeze artık sözümüz yok bu cihanda

Ey talihinin lûtfuna mazhar olan insan

Meydan sana kalsın, gözümüz yok bu cihanda

 

Gâh Neyzen'i, gah Nef'î'yi duydun telimizden

İncinmedi bir kul, elimizden belimizden

Lâkin dayanılmaz çile çektik dilimizden

Söyler yazarım perhizimiz yok bu cihanda

 

Kurtuldu mu hiç bir kişi, kaçmakla kaderden

Hür olmak için, geçmeli yârdan ya da serden

Kopsun feleğin ipleri inceldiği yerden

Zaten kalacak bir izimiz yok bu cihanda.

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör