Şair ve yazar (D. 1931, Van – Ö. 2 Ağustos 1980, Tarsus / Mersin). Eğitimini Tarsus’ta tamamladıktan sonra bir süre memur olarak Bir süre Tarsus ve Van’da Tarım Bakanlığı’na bağlı Tarsus Sulu Tarım Araştırma Enstitüsü'nde çalıştı. 1951 yılında Van'dan ayrılıp Tarsus'a yerleşti.
Şiirleri, Van'da
yayımlanan Kurtuluş ve İki Nisan gazetelerinde; Mersin,
Erzurum ve Tarsus'ta yayımlanan Gülek,
Yeni Mersin, Hakimiyet, Akdeniz, Yeni Adana, Köylü Sesi, Bugün Tarsus, Hilal,
Ürün, Çukurova, Türk Sözü, Silifke, Liman, Hürsöz, Anamur'un Sesi, İçel Postası
gazetelerinde yer aldı.
Aşık Bayramları
ile yakından ilgilenen Yavaş, şiir kadar nesirle de uğraştı. Uzun yıllar
mahalli gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. Gurbette olduğu sürece Van'a hasret
şiirleri yazan Yavaş'ın şiirlerinde, milli ve manevi unsurlar ağırlıktadır. 1958'de,
Sabri Çoksolmaz'la birlikte "Aşık
Dilinden" adında bir şiir kitabı yayımlamıştır.
Hayali Hasan
Yavaş, 2 Ağustos 1980 tarihinde silahlı bir saldırı sonucu öldürüldü. Aldığı
kurşun yaralarıyla ağır yaralanmış, Tarsus Devlet Hastanesi’nde doktor olmadığı
için Adana Tıp Fakültesi Numune Hastanesi’ne götürülmüşse de orada hayatını
kaybetmiştir.
Hayali Hasan
Yavaş’ın kabri Tarsus Şehir mezarlığındadır.
HAKKINDA: Uğur
Pişmanlık / Tarsuslu Yazarlar ve Sanatçılar Ansiklopedisi (2008), Yakup Boncuk /
Bizim Hayali Hasan Yavaş Abimiz (tarsus724.com,
2 Ağustos, 2021).
Kime ne zararım var benim
Ben kendi gölgemle konuşuyorum
Siz şüpheyle bakıyorsunuz bana
Hala!
Çıkarın ağzınızdan baklayı
Ne gülüyorsunuz Allah aşkına
Kime ne zararım var benim?
Bir kızı seviyormuşum güya
Aynaya baktıkça gülermişim
Kırkından sonra olsun ne çıkar?
Sevmişim, sevmemişim?
Bu ne dedikodu yahu?
Kime gönül vermişim?
Kime ne zararım var benim?
Sokaklarda başıboş dolaşıyormuşum.
Avareymişim, bir de üstelik
Mektup alıp, veriyormuşum
Bütün mahalle çalkalanıyor
Bir kızı seviyormuşum.
(Özgörü dergisinde yayınlanmıştır)
Bahar uykusuna kanıksamış gibiyim
Yeşil mevsimler geçiyor gözlerimden
Bir dal, bir yaprak
Tatlı rüyalar içre gönlüm
Bir lahza dalıyorum...
Beni anılarımla baş başa bırak
Yalvarıyorum...
Neredeyse çatlayacak insan kederinden
Kahve telvesinde baht aramak boşuna
Islak rıhtımlarda her akşam
Kıvrım kıvrım sislere mendil sallayarak
Vapur düdüklerinde teselli arıyorum.
(Özgörü dergisinde yayınlanmıştır)