19. Yüzyıl divan
şairi ve hattatlarından (D. H. 1266 / M. 1850, Diyarbekir - Ö. H. 1304
Hattat ve şair Ahmed Hayalî, geniş bir kültür
birikimine sahipti. Arapça ve Farsçayı da gayet iyi bildiği gibi bu dillerin
edebiyatına da vakıftı. Aynı zamanda devrinin şöhret yapmış hattatlarından sayılırdı.
Mürettep divanı olduğu bildirilmekte ise de vefatından sonra divanının kaybolduğu
söylenmektedir.
HAKKINDA: Tşa, Şevket Beysanoğlu /
Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları (c. 2, 2. bas. 1997, s. 1), İhsan Işık /
Diyarbakır Ansiklopedisi (2013).
Gülleri şermende eyler reng-i ruhsarın senin
Öğredir serve edalar naz ü reftârın senin
Terk-i gülşen etti hasretle hezaran renkten
Gördüler nadide rengin hüsn ü etvârın senin
Naz u istiğna yüzünden cevr edersin dembedem
Ah bilseydim nedir gönlünde efkârın senin
Düşmen-i candır Hülâgû-yi zamandır, âlemi
Kırdı geçti gamze-i hunrîz-i gaddârın senin
Can verüb aldın meta'-ı vasl-ı yân ey gönül
Uygun aldı sûk-i aşkında bu bazârın senin
Peyrev ol Raif efendiye Hayalî nâzımda
Şairan tahsin ede gördükte güftârın senin.
KAYNAK:
Ş. Beysanoğlu / DFSA (c. 2, 2. bas. 1997, s. 1).