Tasavvufçu
(D. 1887, Kastamonu - Ö. 2 Ağustos 1991, Kastamonu). İlköğreniminden sonra
sonra Kastamonu Askerî Rüştiyesi (ortaokul) ve Ziyâiye Medresesinde sürdürdü.
Çalışma hayatına Kastamonu Posta ve Telgraf İdaresinde başladı. Mekteb-i
Sultanî (Galatasaray Lisesi)’de kâtiplik, Askerî Rüştiyede Türkçe ve hüsn-ü hat
öğretmenliği yaptı. Askerî Rüştiyenin kapanmasından sonra tekrar Posta ve
Telgraf İdaresine geçti. Muhabere memurluğundan sorumlu muhasiplik ve
başmüdürlüğe kadar çeşitli kademelerde çalışarak, 1938 yılında emekliye
ayrıldı.
Tasavvufî
hayatı çocukluk yıllarında Şeyh Muhammed Evliyâ Efendi’nin terbiyesine
girmesiyle başladı. Bu zatın ölümü üzerine Seyyid Ahmed Kürdî-i Çapakçurî adlı
bir Nakşibendî şeyhine bağlandı 1921 yılında bu şeyh tarafından kendisine irşat
icazeti (Hak yolunu gösterme yetkisi) verildi. İlmî-tasavvufî çalışmalarını
ölümüne kadar sürdürdü. Tasavvuf anlayışını “Allah’a has kulluk, Peygamber’e
has ümmetlik” ifadesiyle özetledi. Eserlerinin sadeleştirilmiş basımı
çocuklarının kurduğu Oğuz Yayınları tarafından yapıldı.
ESERLERİ:
Hayat-ı
Dünya ve Ahiret, İslâm’da Mübarek Günler ve Geceler, Yunus Emre, 21 Soruda
Tasavvufî Gerçekler, Vesîletü’n-Necât/İslâm İlmihâli, Tasavvufun Öncüleri 12
Büyük Velî, Tasavvuf Yolunda Manevî Cihad, İslâm’da Kaza ve Kader, Hazret-i
Şaban-ı Velî ve Mustafa Çerkeşî, Fusûl-i Seb’a/İslâm Düşüncesinde Yedi Önemli
Konu, Muhammed İhsan Oğuz’dan Mektuplar
(2 cilt), İslâm’ın Özü, Sorular ve Cevaplar, İslâm Tasavvufunda Vahdet-i
Vücûd, Şeriat-Tarikat Kavramları Zikir ve Tasavvuf Yolları, Kur’ân Virdi,
Ârifler Silsilesi (3 cilt).
KAYNAK:
Eserlerini girişindeki biyografisi, Mehmed Ali Demirbaş / “M. İhsan Oğuz”,
(Başlangıcından Bugüne Mezhepsizler, c. I, 1980), Mustafa Bayburtlu / “Muhammed
İhsan Oğuz” (Allah Dostları, c. 10, 1996), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
