İslâm
bilgini, hattat (D. 1863-64, Göl / Kastamonu – Ö. 3 Mart 1921). Önce
Kastamonu’daki Seyyit Efendi Medresesine devam etti. Daha sonra Balıklızade
Hacı Ahmet Mahir Efendi’den okuyarak icâzet (yeterlilik) aldı. 1888 yılında
İnebolu Yahya Paşa Camiine imam olarak atandı. On iki yıl bu görevde kaldı. Bu
sırada altı yıl İnebolu Rüştiyesinde (Ortaokulunda) hüsn-i hat (güzel yazı)
öğretmenliği yaptı. 1902-03 yılında Ayasofya Camii üçüncü imamlığının boş
olduğunu öğrenip İstanbul’a gitti. Evkaf Nezaretinde (Vakıflar Bakanlığında)
oluşturulan kurul önünde sınava vererek üçüncü imamlığa atandı. Bu sırada,
Hafız Süleyman Efendi’den eksik bilgilerini tamamladı. 1905’te Bayezit Camii
Hatibi oldu. Bu sırada Bayezit alimlerinden İstanbullu Mehmet Esat Efendi’nin
derslerine devam edip icâzet aldı. Aynı yıl Mekteb-i Sultanî (Galatasaray
Lisesi) Kur’an-ı Kerîm ve tecvît dersleri öğretmenliğine atandı. Üç yıl sonra,
Ayasofya Camiinde okuttuğu derslere engel olduğu gerekçesiyle bu görevden
çekildi. 1909 yılı başında V. Mehmet Reşat tahta çıkınca padişahın önce ikinci,
sonra da birinci imamı oldu. Padişah tarafından 1910’da kendisine önce Bilâd-ı
Hamse Bursa, daha sonra Haremeyn-i Muhteremeyn bilim dereceleri verildi. 18 Temmuz
1918’de padişahın birinci imamlığından ayrıldı ve İptidâ-i Hariç Medresesi
Müderrisi oldu. Kur’an vecîhlerini takrîb tarîki (Kur’an’ın güzel vecizelerine
nazireler) hakkında beş ciltlik bir eser yazdı.
HAKKINDA: Sadık Albayrak / Son Devir Osmanlı Ulemâsı
(c. 2, 1996), Nail Tan - Özdemir Tan / Gurur Kaynağımız Kastamonulular IV
(2005).