Şair
ve yazar (D. 1857, Trabzon – Ö. 27 Ocak 1917, Şişli/İstanbul). Henüz dört
yaşında iken ailesi ile İstanbul’a yerleşti. Burada Sıbyan Mektebini
bitirdikten sonra Bahriye Mektebine devam etti. Babasının Prizren’e tayini
dolayısıyla rüştiyeyi burada bitirdi ve Mektubî Kalemine devam etti. 1874’te
İstansbul Zaptiye Nezareti Mektubî kalemine atandı. Dîvan-ı Harp Kâtip muavini
ve Dîvan azası oldu. 1876’da yüzbaşı rütbesiyle Trabzon, Rize ve Giresun’da
bulundu. Halep’te görevliyken Kunrakçızade Hacı Mehmed Sıdkı’dan Arap edebiyatı
dersleri aldı. Malatya’da jandarma binbaşısı iken (1902) emekliye ayrıldı.
1903’te Bursa’ya yerleşti, 1906’dan sonra da İstanbul’a göçtü. Tasavvuf
konularını işleyen şiirlerinin bir kısmı Cerîde-i Sûfiye’de yayımlandı.
ESERLERİ:
Eş’ar
Mecmuası, Yeni Usûl Elifba, Hatîbü’r-Ravza fî Tahmîsi’l-Bürde (Arapça-Türkçe).
HAKKINDA: İbnülemin Mahmud Kemâl İnal / Son Asır Türk
Şairleri (c. II, 2000).
