İslâm bilgini (D. 7 Kasım 1869, Kastamonu – Ö. 20 Şubat
1914). Asıl adı Ahmet’tir. Evliyazade ve Solakzade namıyla tanındı. Nakşibendi
tarikatı büyüklerinden müderris, Ziyaiyye Medresesi kurucusu Mehmet Hulûsi
Efendi’nin oğludur. Nasrullah Kadı Mektebinde ilköğrenimini gördükten sonra
babasından ve Hoca Celâli Efendi’den ders alarak yetişti. Dârülmuallimin
İptidâîsini bitirdi. İstanbul’a giderek Bayezit Camisinde on iki yıl ders
gördü. Hacı Hafız Mehmet Hulûsi Efendiden icâzet aldı. Daha sonra Medine’ye
gidip Seyyid Ali Zâhir’den hâdis öğrenimi görüp icâzet aldı. 1895 yılında
Kastamonu Askerî Rüştiyesi Osmanlıca öğretmenliğine atandı. Hem rüştiyede hem
de babasının kendi adına kurduğu Ziyâiyye Medresesinde ders vermeye başladı.
Bir ara kadılık sınavına da girdi ve başarılı oldu. Kastamonu Donanma
Cemiyetinde başkan olarak önemli hizmetler verdi. Kastamonu Sultânîsi (Lisesi)
Türkçe öğretmeni olarak Donanma Cemiyetinde çalışırken kalp krizi sonucu öldü.
Hazret-i Pîr Dergâhı bahçesinde toprağa verildi.
BAŞLICA ESERLERİ:
Vesîlet-ün-Necât, Hülâsatü’l- Efkâr, Vesiletü-l-Gufran,
Vesilet-ün-Sa-âde, Miftahü’l-Felâk.
HAKKINDA: İsmail Hakkı Uzunçarşılı
/ Kastamonu Meşâhiri - Meşhurları (haz. Mustafa Eski, 1990, s. 100-102), Nail
Tan - Özdemir Tan / Gurur Kaynağımız Kastamonulular IV (2005).