Nilgün Acar

Şair. 18 Kasım1954, Kayseri doğumlu. Erken, çok güç ve evde doğum nedeniyle, beynindeki hareket merkezleri hasar gör­müş olarak dünyaya geldi. Kayseri'yi hiç bilmeden hayatı­nın büyük bir bölümü Ankara'da geçti. Okula gidemedi. Okuma yazmayı annesinin yardımıyla öğrenince tüm bir yaşam, adeta evren açıldı önünde. Çün­kü, eline ne geçerse, kanmaz bir susuzlukla okuyordu. Ona ki­tap yetiştiremez oldular. Daha okuma-yazma öğrenmeden, ma­sallar uydurur, ders kitaplarındaki şiirleri değiştirirdi. Sonra kü­çük öyküler, mektuplar yazdı ve kimseye göstermeden yırtıp at­tı. Yazdığı şiirleri ise sakladı. Yapayalnızdı, arkadaşları olsun istiyor ve insanları çok özlüyordu. 20-21 yaşına dek böyleydi. Sonra "Hayır ben dış dünyaya açılacağım, insanları seviyorum. Arkadaşlarım, çevrem olacak; beni engelleyemezsiniz" dedi.

Önce gazetedeki bir ilana yazdı, arkasından bîr dergideki yazıya yanıt verdi. O yanıtıyla, tüm Türkiye'den, yurtdışından mektuplar yağdı kendisine. Seçtiği mektup arkadaşlarıyla birer-ikişer tanıştı. Canlı, hayat dolu bir kızdı. Sevdi onu insanlar. Tanıştığı her yeni arkadaşıyla, yaşamı biraz daha öğrendi. Bu süreçte yazdıkları gelişip güzelleşti. Dergilerde, gazetelerde yayımlandı şiirleri ve yazıları. Bir imzaydı artık, bu kez başkaları kendisiyle tanış­mak istiyorlardı. Arkadaşlarıyla dışarı çıkmaya başladı. 1979'da ilk şiir kitabı olan Özgür Memleketin Tutsak Çocuğu adlı ilk şiir kitabını, ardından diğer kitaplarını çıkardı.

İngilizce kurslarına devam edebilmek için, dışarıdan sınavlara girerek, ilkokul diploması aldı. Sonra, FONO'nun İngilizce 1. ve 2. kurslarına devam ederek sertifikalarımı aldı. Özel durumum nedeniyle, yürüyemiyor ve hareketleri epey kısıtlı olduğu halde bilgisayarı, nor­male yakın kullanabildi ve bilgisayar sertifikası aldı. SHÇEK'e baş­vurarak, 9 Mayıs 1993’te yılında evden ayrılıp Niğde-Bor'daki bir huzurevi ve rehabilitasyon merkezine gitti. Ailesi yaşarken, on­lardan ayrılmak ve tek başıma yaşamak istedi. Hayatın başka yüzlerini öğrendi. 1998'de İstanbul'a geldi. Metin Sa­bancı Spastik Çocuklar Merkezinde yaşamını sürdürdü. Buradaki atölyele­rde, seramik ve bilgisayar bölümlerinde çalıştı. İmkânsız görüneni başararak, çok güzel seramikler ya­ptı ve ardından öğretme pozisyonuna geçti. Engelli gençlere, hatta engelsiz görünen insanlara bile, amatörce seramik öğretti. Ardından şarkı sözü yazarlığına yöneldi.

ESERLERİ:

ŞİİR: Özgür Memleketin Tutsak Çocuğu (1979), Çığlıkçığlığa Maviler (1987), Mavinin Şiiri (ilk iki kitabındaki şiirleri ve yenileri, 1991).

MEKTUP: Betik 96 (bir arkadaşıyla yazışmaları, 2002).